antifa kallithea · μας τα πέταξαν στη μούρη για να μας τρομάξουν. Μας έκαψαν τον εγκέφαλο με πρέζες και με ψη-φιακά

λόγια και δράσεις για αντιφασιστική χρήσητεύχος 10 - Φλεβάρης 2015

antifakallithea

Good Night Greek Pride

entup10_entup6 30/1/2015 3:49 πμ Page 1

ant i f a .ka l l i thea@yahoo .comant i f aka l l i thea .wordpres s . com

Υπήρχε παλιά μια εποχή που όλοι νόμιζαν ότι θα γί-νουν πλούσιοι, ότι θα δουλεύουν άλλοι για αυτούς, ότιο κόσμος μας θα είναι για πάντα ένας κό-σμος “ευημερίας” και “ανάπτυξης”.Οι ψευδαισθήσεις κατέρρευσαν καιμαζί ξεπρόβαλε η πικρή αλή-θεια: τα αφεντικά μας προορί-ζουν όλο και πιο πολύ γιαπέταμα. Στα σχολεία, στιςδουλειές, στις γειτονιές.Όπλισαν τα μαντρόσκυλάτους και τα ξαμόλησανστους δρόμους. Έδωσανθάρρος στα φασιστάκια καιμας τα πέταξαν στη μούρη γιανα μας τρομάξουν. Μας έκαψαντον εγκέφαλο με πρέζες και με ψη-φιακά σκουπίδια. Μας στράγγιξαν συναι-σθηματικά, μας έκαναν βλάκες και φοβισμένους.

Εμείς που φτιάξαμε το antifa kallithea δε θέλουμε ναείμαστε έτσι. Ζούμε και κυκλοφορούμε στην Καλλιθέα,

είμαστε αγόρια και κορίτσια. Πάμε σχολείο ήδουλεύουμε. Με τα λεφτά μας πληρώνουμε

αυτό το έντυπο, με τα χέρια μας τομοιράζουμε, με τα μυαλά μας πολε-

μάμε το σύγχρονο φασισμό, με τιςκαρδιές μας στεκόμαστε δίπλασε αυτούς που έχουν φωνή αλλάδε μπορούν να μιλήσουν. Στααγόρια που δε θέλουν να γίνουνμπάτσοι. Στα κορίτσια που φτύ-νουν τα πρότυπα ομορφιάς.

Όσο μπορούμε θα τριγυρνάμεστους δρόμους, στις πλατείες και στα

σχολεία της Καλλιθέας για να σπάσουμετο φόβο - για να βρούμε κι άλλους κι άλλεςσαν κι εμάς. Τα ξαναλέμε!


Είναι Πέμπτη απογευματάκι κιέχουμε βρεθεί με όλο το τιμ. Μα-

ζευόμαστε την καθορισμένη ώρα κάτωαπ’ τη Δημοσθένους και σιγά σιγά ανε-βαίνουμε τη Ματζαγριωτάκη. Το ραντε-βού μας με τους άλλους είναι έξω απ’το σχολείο. Το σχέδιο περιλαμβάνει επί-σκεψη στο φασιστοβιβλιοπωλείο «Άτ-τικα», πάνω στη Δαβάκη. Δυο δικοί μαςείχαν φάει τσαμπουκά κάτι μέρες πριναπό ένα παρεάκι σκατόψυχων που άρα-ζαν εκεί.

Έχουμε προσέξει να μην είμαστετίγκα στα μαύρα, αλλά καθώς πλη-

σιάζει η ώρα και οι δικοί μας σκάνε απόπαντού παρατηρούμε ότι δεν είχαν όλοιτην ίδια προνοητικότητα. Είμαστε ήδηκάμποσες δεκάδες, άντρες και γυναί-κες. Ξεκαβατζώνουμε τις σημαίες, φτιά-

χνουμε στα γρήγορα το μπλοκ, έχουμεπει όλοι με κράνη. Ανοίγουμε το πανό.Πάμε; Πάμε! Προχωράμε σιωπηλά, απ’τα μπαλκόνια μας ρωτάνε τι γίνεται,εμείς μούγκα.

Μόλις βγαίνουμε στη Δαβάκη πέφτειτο πρώτο σύνθημα. Σχεδόν ξελα-

ρυγγιαζόμαστε. Φτάνουμε έξω απ’ τημαλακία κι είμαστε ήδη πιασμένοι όλοιαλυσίδες. Οι αντιφασίστες που είχαναναλάβει να μπουν μέσα, ανοίγουν τηνπόρτα, σπρώχνουν τον ελληνόψυχο εκ-δότη πιο πέρα κι αρχίζουν την εικαστικήπαρέμβαση. Ο κουβάς με την πίσσακάνει το γύρο των πάγκων, ο ρουφιάνοςκλαψουρίζει, το μαγαζάκι του έχει γίνειεντελώς κουκλίστικο. Τέρμα χρόνου! Οισύντροφοι ξαναμπαίνουν στο μπλοκ καισυνεχίζουμε. Ένα περιπολικό περνάει

κατά τύχη, ο οδηγός κι ο συνοδηγόςμας κοιτάνε με γουρλωμένα μάτια σανα είδαν εξωγήινους. Κατά κάποιοτρόπο βέβαια δεν είχαν και πολύ άδικο.

Έχουμε φτάσει ήδη στην πλατεία.Μαζεύουμε σβέλτα και σπάμε σε

δυο κι ύστερα σε τέσσερα κομμάτια,μέχρι που ξαναγινόμαστε ομάδες τωνδυο και τριών. Όλα κομπλέ. Το μήνυμαέγινε αντιληπτό από φίλους κι εχθρούς:το Άττικα δεν έγινε σφηκοφωλιά κι όσογια τα φασιστάκια ούτε που τα ξανά-δαμε. Ήταν μόλις 2007 και όλα κυλού-σαν ρόδινα. Ούτε που το φανταζόμα-σταν τι θα βλέπαν τα ματάκια μας δέκαχρονάκια αργότερα…

Πίσσα στους φασίστες!(κυριολεκτικά…)


Αν είχατε ξεχάσει τι φάση παίζει στην Αμε-ρική, η δολοφονία του 18ρονου Michael

Brown στο Φέργκιουσον από λευκό μπάτσο,και η μετέπειτα αθώωση του, το θύμισε πολύαπότομα. Δεν είναι μόνο αυτός βέβαια. ΤαμίρΡάις, Έρικ Γκάρνερ, Τρέιβον Μάρτιν μερικά απ’τα ονόματα των δολοφονημένων από μπά-τσους μαύρων, και η λίστα συνεχίζεται, για ναυπενθυμίζει την ταξική θέση των μαύρων στηνΑμερική το 2015. Αυτά βέβαια δεν έγιναν τυ-χαία και ξαφνικά. Για να φτάσει στο σημείο τοκράτος να δολοφονεί άοπλους μαύρους κάθεμήνα, έχει προηγηθεί η συστηματική υποτί-μηση τους εδώ και πολλές δεκαετίες. Και γιανα δούμε τι γίνεται τώρα, πρέπει να κοιτάξουμετι γινόταν στο παρελθόν.

Τη δεκαετία του ’80 λοιπόν, τα πράγματα δενήταν εύκολα αν ήσουν μαύρος στην Αμε-

ρική. Το μαύρο κίνημα είχε χτυπηθεί, η ανεργίαήταν πολύ μεγάλη στις μαύρες κοινότητες, οιμαύροι φυλακίζονταν με την παραμικρήαφορμή και τους επιβάλλονταν βαριά πρό-στιμα. Πέρα απ’ αυτά όμως, άλλαξε και η πολι-τική της δημόσιας τάξης, οπότε η επίθεση στιςμειονότητες βρήκε νόμιμο πάτημα: η «καταπο-λέμηση της μικροπαραβατικότητας» μελετή-θηκε το 1980 από επιστήμονες καικοινωνιολόγους, απέκτησε ένα ψαγμένο όνομα- θεωρία της μηδενικής ανοχής - και άρχισε ναεφαρμόζεται με μεγάλη ένταση. Το αποτέλε-σμα ήταν 100 δολοφονημένοι από μπάτσουςτα πρώτα τρία χρόνια εφαρμογής της. Και μαν-τέψτε τι χρώμα ήταν οι περισσότεροι.

Ferguson

μια σύντομηιστορία για τις

δολοφονίεςμαύρων από τους

μπάτσους στιςΗΠΑ


Απ’ τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τηςεφαρμογής της μηδενικής ανοχής είναι η αστυ-

νόμευση στη Νέα Υόρκη, η οποία αφορά κυρίωςτις γειτονιές που ζουν οι μαύρες κοινότητες. Η αυ-ξημένη επιτήρηση όμως, σημαίνει και αυξημένη τι-μωρία. Τώρα λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι ήτανεπόμενο να δολοφονηθεί και ο Έρικ Γκάρνερ,αφού διέπραττε απάνθρωπα αδικήματα. Που-λούσε αφορολόγητα τσιγάρα. Αυτό κάνει η μηδε-νική ανοχή. Διδάσκει ότι η πολιτική της δημόσιαςτάξης οφείλει να εστιάζει στη λεπτομέρεια, καιέτσι το μικροέγκλημα του να πουλάς αφορολό-γητα τσιγάρα μπορεί να καταλήξει και σε δολοφο-νία αν δεν παταχθεί εξαρχής. Για τους λευκούςλοιπόν, η θανατική καταδίκη των μικροπαραβατώνείναι λογική αντιμετώπιση, αφού είναι βέβαιο ότιαυτοί θα εξελιχθούν σε εγκληματίες. Αναλογικά,το να κάνεις γκράφιτι στη γειτονιά σου μπορεί νασημαίνει ότι αύριο θα ληστεύεις το περίπτερο στηγωνία, οπότε πάρε μπάτσους όσο είναι νωρίςακόμα. Και τον Μάικλ Μπράουν για ένα πακέτοπούρα τον σκότωσαν εξάλλου.

Παρόλο που η αφροαμερικανική κοινότητα εξε-γέρθηκε για τις δολοφονίες στο Φέργκιουσον

και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ, το μέλλον της προ-βλέπεται ζοφερό. Στα είκοσι τους, ένας απ’ τουςδύο αφροαμερικάνους έχουν περάσει απ’ το σω-φρονιστικό σύστημα των ΗΠΑ, και εννοείται ότι απ’τα 2,5 εκ. που είναι οι φυλακισμένοι (1% του πλη-θυσμού) η πλειοψηφία είναι μαύροι, λατίνοι καιασιάτες. Κι εδώ βέβαια τα πράγματα δεν τα λεςκαλύτερα. Μην ξεχνάτε ότι αν είσαι μετανάστηςστην Ελλάδα, εκτός απ’ τις φυλακές, υπάρχουν καιτα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Διαδηλώσεις στο Φέργκιουσον. Το πανό αναγράφει τουςδολοφονημένους από μπάτσους. Εμείς δεν μπορέσαμε νατους μετρήσουμε.

Διάγραμμα που δείχνει ότι οι μαύροι φυλακίζονται 5 φορέςπιο συχνά απ΄ τους λευκούς.


Je suis Charlie. Ένα σύνθημα που κατάφερε να ενώσει και να κατε-βάσει στο δρόμο τέσσερα εκατομμύρια κόσμο από το Σαμαρά

μέχρι τον τελευταίο Γάλλο. Και επειδή εμείς με τα συνθήματα πουενώνουν τον εθνικό κορμό δεν τα πάμε και τόσο καλά, πάμε να δούμελίγο την κατάσταση.

Έγινε, λοιπόν, η επίθεση στο γαλλικό περιοδικό. Ποιος την έκανε;Κανείς δε μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Μπορεί να ήταν

τρεις τελειωμένοι τρελοί, μπορεί «τζιχαντιστές», μπορεί κι οι γαλλικέςμυστικές υπηρεσίες. Έχει όμως σημασία;

Τέτοιου τύπου τρομοκρατικές επιθέσεις, ανεξάρτητα από το ανείναι ή δεν είναι κρατικές δουλειές, κάνουν τη δουλειά του κρά-

τους. Στοχεύουν στην περαιτέρω υποτίμηση του μουσουλμανικούπρολεταριάτου εντός κι εκτός των γαλλικών συνόρων. Χάρη σε αυτήντην επίθεση, αλλά και σε άλλα περιστατικά που έχουν συμβεί ή θασυμβούν στο μέλλον, το γαλλικό κράτος μπορεί να βρίσκει πάτημανα σκληραίνει τη διαχείριση των μουσουλμάνων εργατών στα προ-άστια των πόλεων του, να στέλνει κι άλλους μπάτσους στις ζωέςτους, να τους σκοτώνει χωρίς κόστος. Να τους κάνει, στην τελική,φτηνότερους ως εργάτες. Μπορεί, επίσης, να δικαιολογεί τους πο-λέμους που κάνει στο εξωτερικό του. Είναι εύκολο να υπερασπιστείςέναν πόλεμο της «δημοκρατίας» και της «ελευθερίας» εναντίον του«ολοκληρωτισμού» και της «τρομοκρατίας».

Είμαστε όλοιμουσουλμάνοι

«Είμαι Σαρλί. Είμαι μπάτσος». Αν μη τι άλλο, το γαλλικό κράτοςέχει κάνει καλά τη δουλειά του όταν τέσσερα εκατομμύρια βγαί-νουν και λένε «είμαι μπάτσος», αντί να πουν «άντε και γαμηθείτε,κάτω τα ξερά σας από τους μουσουλμάνους».

ΗκλΣσδ


Και αυτές οι δουλειές γίνονται όλο και πιο εύκολες για το γαλλικόκράτος (αλλά και όλα τα δυτικά κράτη). Γιατί οι ντόπιοι πολίτες

του είναι σε τέτοιο βαθμό φασίστες που είναι έτοιμοι να δεχτούν ό,τιτους πουλήσει το κράτος τους. Από το παραμύθι της ισλαμικής τρο-μοκρατίας, μέχρι το πόσο αναγκαία είναι τα κράτη και ο στρατός γιατην ασφάλεια των νοικοκυραίων. Από το πόσο καλό είναι να περνάνεαπό δέκα μπλόκα του στρατού για να πάνε ως το άλλο τετράγωνο,μέχρι το πόσο χρήσιμοι είναι οι πόλεμοι ενάντια στους «απολίτι-στους». Από την απειλή που πρέπει να αισθάνονται όταν βλέπουν κά-ποιο σκουρόχρωμο στο δρόμο (αφού μπορεί να είναι τρομοκράτης),μέχρι το πόσο ανατρεπτικό και επαναστατικό είναι να συμμετέχουνσε μια διαδήλωση που έχει διοργανώσει η αστυνομία τους παρέα μεμερικές δεκάδες αρχηγούς κρατών και δέκα χιλιάδες στρατιώτες. Σετελική ανάλυση και όσοι δεν είναι φασίστες είναι τόσο διανοητικά κα-τεστραμμένοι ώστε να δέχονται και να απολαμβάνουν τη μαζική διά-δοση του φόβου.

Άλλωστε αυτό είναι και το σημαντικότερο. Η διαχείριση του φόβουαπό τη μεριά του κράτους με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει

καμία αμφισβήτηση. Με τέτοιο τρόπο ώστε ακόμα και το δυτικό προ-λεταριάτο, να συνταχτεί άνευ όρων με το κράτος του. Πορείες αλλη-λεγγύης στα καμμένα από φασίστες τζαμιά μετά την επίθεση δενέγιναν. Το μουσουλμανικό προλεταριάτο δεν έχει κανένα σύμμαχοεκτός από τον εαυτό του. Αντίθετα τα μίντια και το τουίτερ γέμισανμαλάκες που προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους μπάτσους. Γιατί τογαλλικό κράτος χτίζει με απόλυτη επιτυχία το «πρόβλημα των μου-σουλμάνων» εδώ και τριάντα τουλάχιστον χρόνια. Και ενώ οι Γάλλοιπολίτες που «είναι κι αυτοί Charlie» μπορεί να είναι διανοητικά κατε-στραμμένοι, το κράτος τους δεν είναι καθόλου χαζό.

(και όχι, δενείμαστε Charlie…)

οςαί-τε,

Η καλύτερη απεικόνιση της διανοητικής κατάρρευσης των δυτι-κών κοινωνιών. Η πορεία τεσσάρων εκατομμυρίων με επικεφα-λής αρχηγούς κρατών (και μάλιστα πιασμένους σε αλυσίδες).Στα αριστερά βλέπουμε και το Σαμαρά. Προφανώς αγανάκτη-σαν με τους μουσουλμάνους τρομοκράτες και βγήκαν να δια-δηλώσουν αυθόρμητα - ή μήπως όχι;


Το ραπ είναι μια μουσική που γεννήθηκε στο δρόμο.Στα υποτιμημένα γκέτο της αμερικής οι μαύροι έγρα-φαν τις ρίμες τους και τις έφτυναν στα 4/4. Αλλά πιοπολύ έκαναν το προφανές: μίλαγαν οι ίδιοι για τονεαυτό τους. Μίλαγαν για το ρατσισμό και την υποτί-μηση που δεχόντουσαν. Και δεν περίμεναν κανέναννα τους υποδείξει πως θα το κάνουν. Ξέρανε καλά ότιτο κράτος τους είχε για πέταμα. Ότι οι μπάτσοι ήτανεκεί για να τους κρατάνε στον πάτο.

Στις 3 Μαρτίου του 1991 αμερικάνοι μπάτσοι δέρ-νουν τον Rodney King, έναν 26χρονο αφροαμερικάνοοικοδόμο στους δρόμους του Los Angeles. Η εξέ-γερση που ακολουθεί έχει 53 νεκρούς και το χιπ-χοπγια soundtrack.

Σήμερα οι μπάτσοι συνεχίζουν να πυροβολούν και νασκοτώνουν αφροαμερικάνους, όπως τον MichaelBrown το καλοκαίρι που μας πέρασε. Για αυτό και οιστίχοι των Ν.W.A. από το «μακρινό» 1988 είναι ακόμαεπίκαιροι:

Fuck the police comin straight from the undergroundA young nigga got it bad cause I'm brownAnd not the other color so police thinkthey have the authority to kill a minorityFuck that shit, cause I ain't the onefor a punk motherfucker with a badge and a gunto be beatin on, and thrown in jailWe can go toe to toe in the middle of a cellFuckin with me cause I'm a teenagerwith a little bit of gold and a pagerSearchin my car, lookin for the productThinkin every nigga is sellin narcotics


α.Η Ευρωπαϊκή Ενωση έθεσε το μεταναστευτικόστην κορυφή των προτεραιοτήτων της, η Ευ-

ρωπαϊκή Επιτροπή κατανοεί ότι οι δυσκολίες πουπροκύπτουν δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν μόνοσε εθνικό επίπεδο μπλα, μπλα, μπλα, λεφτά, λεφτά,λεφτά!

β.Εγώ είμαι πάρα πολύ σκλήρος σε αυτή την υπό-θεση, πιστεύω ότι δεν πάει άλλο μπλα, μπλα πι-

στεύω ότι οι μετανάστες πρέπει να φύγουν μπλα,μπλα, λεφτά, λεφτά, λεφτά!

γ.Η χώρα μας να ενισχυθεί και με ανθρώπους καιμε λεφτά και με υλικοτεχνική υποδομή για να τα

βγάλει πέρα με αυτό το κύμα προσφύγων και μετα-ναστών. Όταν λέμε δίκαιη Ευρώπη, αυτό εννοούμεμπλα, μπλα, λεφτά, λεφτα, λεφτά, λεφτάκια!

δ.Σκοπεύουμε να αναβαθμίσουμε σε επίπεδο δι-οικητικής ευθύνης, αυτό που ονομάζουμε μετα-

ναστευτική πολιτική. Θα υπάρξει ξεχωριστόχαρτοφυλάκιο μεταναστευτικής πολιτικής, όπωςσυμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες μπλα,μπλα, λεφτά, λεφτά, λεφτάαααααααααααααααααα!

Με αφορμή την εκλογική επικαιρότητα κι όλο αυτό το κλίμα του φόβου (τρόικα, εύρω, πείνα, μεταναστευτικό, ελπίδα,καστροφή του κόσμου), σε ποιούς πολιτικούς αντιστοιχούν οι παρακάτω σοφές δηλώσεις;

Συμπέρασμα: (Όλα τα αφεντικά την ίδια μούρη έχουν!) Ξέρουν ότι τα συμφέροντά τους περνάνε πάνω από την παρα-νομοποίηση των μεταναστών εργατών. Απλά εκφράζονται διαφορετικά για το πως θα πετύχουν τη διαχείριση της υποτί-μησης των μεταναστών, γιατί φασισμός δεν είναι μόνο οι ξυρισμένοι πίθηκες. Όπως έχουμε ξαναπεί ο ελληνικόςφασισμός έχει χίλια πρόσωπα!

για δυνατούς λύτες

ΠΑΙΞΕ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ!


Θα έχετε παρατηρήσει στους τοίχους της Καλλιθέας το σύν-θημα "οι δρόμοι φτιάχτηκαν για να περπατάμε μόνο εμείς".Νομίζουμε ότι γνωρίζουμε καλά αυτούς τους δρόμους κι ότιμας είναι οικείοι. 'Αλλωστε, έχουμε περάσει χιλιάδες φορέςαπό αυτούς, έχουμε σβήσει φασιστικά συνθήματα, έχουμεγράψει τα δικά μας, έχουμε δώσει ραντεβού με τους φίλουςκαι τις φίλες μας. Αυτοί οι δρόμοι όμως έχουν ένα αρκετάάγνωστο παρελθόν κι η ιστορία τους ακολουθεί την ιστορίατου ελληνικού κράτους. Κάτι που φαίνεται ακόμα και μέσααπό τις αλλαγές που έχουν υποστεί κατά καιρούς τα ονόματάτους: για παράδειγμα, η οδός Ιφιγενείας είχε μετονομαστείτη δεκαετία του '30 σε οδό Γεωργίου Κονδύλη κι η οδός Ηρα-κλέους σε οδό Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Δεν τα λέμε αυτάγια να το παίξουμε έξυπνοι. Απλώς μας φαίνεται ότι έχει εν-διαφέρον να παρατηρήσει κανείς το πότε γίνονταν αλλαγέςσαν αυτές στις οποίες αναφερόμαστε εδώ. Και γίνονταν σεπεριόδους τέτοιας πολιτικής ρευστότητας που ήταν ορατήπαντού. Ακόμα και στο δημοτικό συμβούλιο της Καλλιθέας.

Μικρή παρένθεση

Βρισκόμαστε στον Μάρτη του 1935· πέντε χρόνια πριν απότον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο εσωτερικό της αστικής τάξης,αντίπαλες φατρίες και υλικά συμφέροντα αλληλοσυγκρούον-ται ήδη από καιρό. Το ένα πραξικόπημα διαδέχεται το άλλοκαι το ελληνικό κράτος ψάχνει να βρει τρόπο να εκφράσει τασυμφέροντα της αστικής τάξης. Αλλά τα προβλήματά του πα-ραμένουν σταθερά: στο εσωτερικό, η εργατική τάξη αποτελείαπειλή και στο εξωτερικό, τα κράτη ετοιμάζονται να πλακω-θούν μεταξύ τους. Η τελευταία πράξη αυτής της ρευστής κα-τάστασης θα παιχτεί με το βενιζελικό πραξικόπημα έναντι τουβασιλιά και του Λαϊκού Κόμματος. Το αποτέλεσμα ήταν ηήττα των βενιζελικών, η απόταξή τους από το στράτευμα κι ηεξορία του Βενιζέλου στο Παρίσι.

Λίγα λόγια για το 1935 μέσα από ταΟΝΟΜΑΤΑ των οδών της Καλλιθέας

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Το Φως με την αναγγελία της επι-κράτησης του πραξικοπήματος Κονδύλη, ο οποίος επανέφερε καιτον θεσμό της βασιλείας.


Το Δημοτικό Συμβούλιο Καλλιθέας κι ο Ιωάννης Αρα-πάκης

Οι πολιτικές εξελίξεις δεν άφησαν αδιάφορο τον δήμαρχοτης Καλλιθέας, Ιωάννη Αραπάκη, ο οποίος έκανε την ακό-λουθη ανακοίνωση:

"Σήμερα είναι η πρώτη συνεδρίαση του Σώματος μετά την διά-σωση της Ελλάδας από την τραγική περιπέτεια που περιέ-πλεξε ο μέγας εγκληματίας, όμοιον του οποίου δεν έχει ναεπιδείξει η σύγχρονη εποχή, ακολουθούμενος από μερικούςαπάτριδες".

Αφού λοιπόν αποκάλεσε "μέγα εγκληματία" τον Βενιζέλο, καιγια να συγχαρεί την εθνική κυβέρνηση που κατέστειλε τουςπροδότες, πρότεινε να μετονομαστεί η οδός Ιφιγενείας σεΓεωργίου Κονδύλη, η οδός Σοφοκλέους σε Παναγή Τσαλ-δάρη κι η οδός Αμαζόνων σε Ιωάννου Μεταξά. Ο δήμαρχοςΑραπάκης δεν τα έκανε όλα αυτά για ιδεολογικούς λόγους.Μάλλον τον ένοιαζε να έχει άκρες, για να μπορεί έτσι να τσιμ-πάει και καμιά παροχή για έργα υποδομής, όπως πχ για τηνασφαλτόστρωση δρόμων.

Και να που ένα χρόνο μετά ο Βενιζέλος πέθανε κι ο Αραπάκηςπρότεινε στο δημοτικό συμβούλιο "να τιμηθεί η μνήμη τουδιακεκριμένου πολιτικού" και να μετονομαστεί η οδός Σαπ-φούς σε Ε. Βενιζέλου. Ακατανόητο θα έλεγε κανείς: από τημια στιγμή στην άλλη οι "εγκληματίες και απάτριδες" έγιναν"διακεκριμένοι πολιτικοί"; Κι όμως. Όπως είπαμε και παρα-πάνω, ο δήμαρχος της Καλλιθέας σκεφτόταν πολιτικά (δη-λαδή, υλικά) κι όχι ιδεολογικά. Κάτι που φάνηκε και λίγοαργότερα, όταν τον Αύγουστο του 1936 καλοσώρισε τη δι-κτατορία του Μεταξά καλώντας την να απαλλάξει τη χώρααπό τα "κομμουνιστικά και αναρχικά στοιχεία". Μάλιστα προςτιμή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, άλλαξε την ονομα-σία 52 δρόμων δίνοντάς τους τα ονόματα "ηρώων του '21".

Μπορεί τα πρόσωπα στο πολιτικό σκηνικό να αλλάζουν καμιάφορά όπως τα ονόματα των οδών της Καλλιθέας, όμως τοκράτος παραμένει ένας μηχανισμός με διάρκεια και συνέχεια.Κι όσο για τον Αραπάκη, το μόνο σίγουρο είναι πως από τηνεποχή του Βενιζέλου μέχρι την εποχή του Μεταξά, δούλευεγια λογαριασμό του ελληνικού κράτους χωρίς να έχει ιδιαί-τερο πρόβλημα για το ποιος κυβερνούσε.

Ο Ι. Αραπάκης με τους συμβούλους του σε εθνική εορτή, παρουσία όλων των μαθητών των σχολείων της Καλλιθέας


γράψτε μας στο

[email protected]

δείτε παλιότερα αυτοκόλλητα,

αφίσες και συνθήματα στο

antifakallithea.wordpress.com

5ο τεύχος antifa xalandri


Documents

antifa kallithea · μας τα πέταξαν στη μούρη για να μας τρομάξουν. Μας έκαψαν τον εγκέφαλο με πρέζες και με ψη-φιακά