6
Mohamed in der Anschauung des Mittelalters.--II Author(s): Richard Otto Source: Modern Language Notes, Vol. 4, No. 2 (Feb., 1889), pp. 45-49 Published by: The Johns Hopkins University Press Stable URL: http://www.jstor.org/stable/2918852 . Accessed: 16/05/2014 05:36 Your use of the JSTOR archive indicates your acceptance of the Terms & Conditions of Use, available at . http://www.jstor.org/page/info/about/policies/terms.jsp . JSTOR is a not-for-profit service that helps scholars, researchers, and students discover, use, and build upon a wide range of content in a trusted digital archive. We use information technology and tools to increase productivity and facilitate new forms of scholarship. For more information about JSTOR, please contact [email protected]. . The Johns Hopkins University Press is collaborating with JSTOR to digitize, preserve and extend access to Modern Language Notes. http://www.jstor.org This content downloaded from 193.105.154.99 on Fri, 16 May 2014 05:36:37 AM All use subject to JSTOR Terms and Conditions

Mohamed in der Anschauung des Mittelalters.--II

Embed Size (px)

Citation preview

Page 1: Mohamed in der Anschauung des Mittelalters.--II

Mohamed in der Anschauung des Mittelalters.--IIAuthor(s): Richard OttoSource: Modern Language Notes, Vol. 4, No. 2 (Feb., 1889), pp. 45-49Published by: The Johns Hopkins University PressStable URL: http://www.jstor.org/stable/2918852 .

Accessed: 16/05/2014 05:36

Your use of the JSTOR archive indicates your acceptance of the Terms & Conditions of Use, available at .http://www.jstor.org/page/info/about/policies/terms.jsp

.JSTOR is a not-for-profit service that helps scholars, researchers, and students discover, use, and build upon a wide range ofcontent in a trusted digital archive. We use information technology and tools to increase productivity and facilitate new formsof scholarship. For more information about JSTOR, please contact [email protected].

.

The Johns Hopkins University Press is collaborating with JSTOR to digitize, preserve and extend access toModern Language Notes.

http://www.jstor.org

This content downloaded from 193.105.154.99 on Fri, 16 May 2014 05:36:37 AMAll use subject to JSTOR Terms and Conditions

Page 2: Mohamed in der Anschauung des Mittelalters.--II

89 Februtary. MODERN LANGUAGE NVOTES, i889. No. 2. 90

MO HAMIED IN PER ANSCHA UUNG DES MVITTELAL TERS.-II.

Es muss nun die Frage gestellt werden, wie weit man denn iiberhatupt im Mittelalter mit MOHAMED und demn Islam bekannt war. Ein grosses litterarisches Ereigniss muss hier gleich verzeichnet werdeni: die Ubersetzung des Korans in das Lateinische.

Uber die Veranlassung und die Entstehung dieser Ubersetzung giebt folgender in der Basel I543 von BIBLIANDER besorgten Ausgahe dieses lateinischeni Koran p. i ff. abgedruckte Brief Auskunft.

Epis/ola Domnini Pe/ri Abba/is ad Doini- numt Bernhardumn Clareva/lis Abbate/n, de translationie sua, qua feci/ trantsferri ex Arabico in La/imumz sec/amn sive Izacresim Saracenorumo.

Singulari veneratione colendo, totis chari- tatis brachiis amplectando individuo cordis nostri hospiti, Domino Bernhardo Claraevallis abbati, frater Petrus humilis Cluniacensis abbas salutem ad quam suspirat aeternam. Mitto vobis clharissime novam translationen nostram, contra pessimum nequam Maclhumet haeresim disputantem. Aude nuper dum in Hispaniis morarer, meo studio de Arabica versa est in latinam. Feci autem eam translatio- nem a perito utriusque linguae vivo magistro P. Toletano. Sed quia lingua latina non ei adeo familiaris vel nota erat, ut Arabica, dedi eo coadjutorem doctum virum, dilectum filium et fratrem P. notarium nostrum, reverentiae vestrae ut extimo, bene cognitum. Qui verba Latinia impolite vel confuse plaerumque ab eo prolata poliens et ordinans, epistolam, imo libellum multis, ut credo, propter ignotarum rerum notitiam perutilem futurum perfecit. Sed et totam impiam sectam, vitamque nefarii hominis, ac legem quam Alchoran, id est, collectaneum praeceptorum appellavit, sibique ab angelo Gabriele de coelo allatam miserrinmis hominibus persuasit, nihilominus produxi, in- terpretantibus scilicet viris utriusque linguae peritis, ROBERTO RETENENSI de Anglia, qui ntuuic Papiloniensis ecclesiae archidiaconus est: HERMANNO quoquLe Dalmata, literati ingenii scholastico. Quos in Hispania circa Hiberum astrologicae arti studentes inven-i, eosque ad haec faciendum multo precio coniduxi. Fuit autem in hoc opere intentia mea, ut morem illum patrum sequerer, quo nullarn unquam suortum temporum vel levissimam, ut sic dicam, haeresim, silendo praeterierunt, quin ei totis fidei viribus resisterent, et scriptis at- que disputationibus esse detestandam ac damnlabilem demonstrarent. Hoc ego de hoc praecipuo errore errorum, de hac fece univer- sarum herestim, in quam omnium diabolicarum

sectarum, quae ab ipso Salvatoris adventu ortae sunt, reliquiae confluxeruint, facere volui.

Hierauf folgt eine fur unsere Fragen gleich- falls wichtige " Summit/iua brevis contra haer- eses et sec/am diabolicaefraudis Saracenorum, sive Ismalieli/airum. "

Wir heben davon die folgenden Satze heraus (a. a. 0-, P- 3): -

De quo (sc. MOHAMED) quis fuerit, et quid docuerit, propter eos qui librum istum lecturi sunlt, ut scilicet quod legerint, melius intelli- gant, et quam detestabilis tam vita quam doctrina ipsius extiterint, scianit dicendum videtur. Putant etiam quidam hunc Nicolaum illum, unum ex septem diaconiibus primis exti- tisse, et Nicolaitarum ab eo dictorum sectam, quae et in Apocalypsi loainnis arguitur, hanc modernorum Saracenorum legem existere. Somniant et alii alios, et sicut lectionis incuri- osi et rerum gestarum ignari, sicut et in aliis casibus, falsa quaelibet opinantuir. Fuit au- tem iste, sicut etiam Chronzica ab Anas/asio Romnanae Ecclesiae bibhiot/hecario de Graeco in La/imzum trans/a/a apertissime niarrat, tempore imperatoris Heraclii, paulo post tem- pora magni et primi Gregorii Romani ponti- ficis, ante annos quingenitos fere et quinqua- ginita, Arabis natione, uilis genere, antiquae, primum idololatriae cultor, sicut et alii Arabes tunc adhuc erant, ineruditus, niullarum pene literarum. Strenuus in saecularibus, et callidi- tate multa de igtiobili et egeno in divitem et famosum provectus. Hic paulatim crescendo, et contiguos quosque ac maxime sanguinis propiniquos insidiis, rapinis, incursioniibuis frequenter insistendo: quos poterat puiblice occidendo, terrorem sUi auxit. Et saepe in congressioniibus factus superior, ad regnum suae geintis adspirare coepit. Cumque univer- S1S pari modo resistenitibus, eiusque ignobilita- tern contemiientibus, videret se hac via non posse conisequi quod sperabat: quia vi gladii nion potuit, religionis velamine, et divinae prophetae nomine rex fieri attentavit. Et quia inter barbaros barbarus, inter idololatras et ipse iclololatra habitabat, atque inter illos, quos utpote prae cunictis genitibus tam divinne quam humaniae legis expertes et ignaros, faciles ad seducendum esse noverat, conceptae iniquitati dare operam coepit. Et quoniam prophetas Dei magnos fuisse homines audierat, prophetam eims se esse dicens, ut aliquid boni simularet, ex parte illos ab idololatria, non tamen ad Deum unum, sed ad suae quam parturire jam coeperat, haeresis fallaciamn, traducere conabatur. Cum interim judicio illius, qui terribilis in consiliis dicitur super filios hominum, et qui miseretur cui vult, et quem vult induirat, dedit Satan successuim errori, et Sergium monachum haeretici Nestor- rii sectatorem ab Ecclesia exptlsum ad partes

45

This content downloaded from 193.105.154.99 on Fri, 16 May 2014 05:36:37 AMAll use subject to JSTOR Terms and Conditions

Page 3: Mohamed in der Anschauung des Mittelalters.--II

9I Febrtary. MbODERN LANG UAGE NOTES, i889. No. 2. 92

illas Arabiae tralnsmisit, et monachum hereti- curm pseudoprophetae conjunxit. Itaque Sergius coniunctus MACHUMET, quiod ei deorat, supplevit, et scripturas sacras tam veteris testamenti quam novi secundum magistri sui Nestorii intellectum, qui salvator- em nostrum Deum esse negabat, partim prout sibi visum est, ei exponenis, simuilque apocry- phoruim fabulis eum plenissime imbuens, Cthristianum Nestorianum effecit.

Dieser Bericht zeigt mit grosster Deutlich- keit, dass er auf byzantinisclie Qtuellen sich stiitzt. Die Verwechselung von Mohameda- nern und Nestorianern weist schon darauf hin, die Hinweisung auf Kaiser Heraclius, die Erwahnung eines "pseudomonachus Sergius, " in dem wir spater eine in der byzantiniischen Geschichte recht bekanute Personlichkeit xviederfinden werden, sind Umstdnde, die die Ann1ah;iie ar5abiscier Qtellen voilsstidzdig ausschliiessen.

Es wird im Texte die Cblronica des Ana- stasius bibliiothecarius erwblhnt. Dieser ca. 886 gestorbene Chronist compilirte sein Geschicihts- werk, das man 'Historia ecclesiastica' oder 'Chronographia tripartita ' benannte, aus den byzantinischen Autoren Syncellus, Nicephorus und Theophanes. Wie er diese seine Quellen benutzte, und ob nicht, was ich vermuthe, noch anderes Material benutzt ist, ist eine noch ungel6ste Frage. Wir wollen zonachst die Stelle des Anastasius, die h-ier in Betracht kommt, ins Auge fassen. Vgl. MIGNE, 'Pat- rol. gr.' vol. io8, p. 1318-20.

Anno vero imperii Heraclii xxi lohannes papa romanus habetur, hoc etiam anno MUAMED Saraceniorum (qui et ArabuLm) prini- ceps et pseudopropheta, moritur, prornoto Abubacharo cognato suo ad principatum sntim. Ipsoque tempore venit auditio ejus, et omnes extimuerunit. At vero decepti Hebraei, in principio advenitus ejus, aestimaverunt esse illum qui ab eis expectatur Christus: ita ut quidam [eorum] qui intelndebant ei, accede- rent ad ipsum, et eims religionem susciperent; AMosis inspectoris Dei dimissa........... .... . CumI auteml imlo)s et orplhanius prae- dictus esset MOAMIET visum est sibi ad quain- dam initroire mulierem loctipletenm et cognatarn suam, nonmine Clladigam, mercenarius, ad negotiandurn cum camiielis apud Aegyptum et Palaestiniam. paulatim autemii fiducia penes ipsam percepta nmulierem (ue vidua erat, accepit eamn uxorem, et habuiit camelos illius atque substantiam. cumquie veniret in Palaesti- nam, conversahatuir com Iiucdaeis et Christianiis:

capiebat autem ab eis quasdam scripturas. Porro habebat passionemn epilepsiae. quo comperto, huius coniux oppido tristabatur; utpote nobilis, et quae se huiusmodi copularit, egeno scilicet et epileptico. procurat vero ipse placare illam taliter, dicens, Qui visionern quandam angeli Gabrielis dicti contemplor; et lon ferens huius aspectum, mente deficio et cado, ipsa vero cum haberet et alterum quen- dam propter infidelitatern ibidem exsulem habitantem anicum suum, indicavit ei omniia, et nomen angeli, at ille xolens eam reddere certam, dixit ei, Veritatem locutus est: etenim ipse angelus mittitur ad cunctos Proplhetas. Ipsa ergopri-a,si?scefIopseudomosozacIhi verbol crediditei, et praedicavit id a]iis mulieribus cum tribulibus suis, prophetam eum esse: et taliter ex feminlis fama venit ad vivos: prirno dum- taxat ad Abubacharuum, queem et successorem dirnisit: et tenuit 1iaeresis eius partes Aethribi: postremo per bellum. nam primurn quiidem occulte, annis decem; et bello sirniliter decem, et maniifeste inovem. Docuit auitern auclitores suos, quod qui occidit iniimicurn, vel ab iiminmi- co occiditur, in paradisum ingrediatur. Para- disurm vero carnalis cibi ac potus et commixti- onis mulierum perhibebat: fluiviumque vini ac mellis ac lactis, et feminarum non prae- sentium, sed aliarum: et mixturam multorum annorurn futuraam, et affluelntem voluptatem.

Es bedarf nicht besonderer Beweisftihrung, dass wir die alleinige Quelle der Mohamed- biographie des Abtes von Cluny nicht vor uns haben, andererseits aber muss es jedem Leser aufgefallen sein, dass der erste (gr6ssere) Theil des altfranz6sischen Gedichtes, (be- ziehungsweise seinier Vorlage bei Du MIERIL)

die gr6sste Ahnlichkeit mit dieser eben vor- geffihrten Version zeigt, so dass wir auf eine Abhangigkeit davon urm so eher schliessen k6nnen, als die anderen Ziige besagten Ro- manes und seiner Vorlage siclh aus einer andereni QuLelle belegen lasseni, die in ganz auffallender Weise fuir Ergainzungg des Be- ricbites bei Anastasius passt. VincenitiuLs Bello- vacensis nimlici bringt in seinem 'Speculum historiale,' lib. xxiii, cap. 39 if. eine ziemlich bunt copilirite Abhaiicdllung tiber MOHAMED.

I In dem griechischen Original, dass ich nicht herzusetzen brauche, da es nicht vom lateinischen Texte verschieden ist, heisst die liervorgehobene Stelle: Avir- 6d rpc3ry? 35,za- ,uev1 y X o,yolv rov~ *ev,6v fJ/3&, .8zi6rev6eiv as rco . . .Nach roev,6aIr/3/t setzen einige Hss. die Worte: h'V/&eaZrZ _NfyzOY Xc.ViJo&,OtC. JAC. GOAR (Vgl. MIGNE, 'Patrol. Graeca,' Io8, p. 686) sagt dazu: "Locum porro hunc mendosum ita interpolo: (ri

' '.5

ztpcr7? 38waydv?7 r6o ?o,yoYv TrZVO1 /iev&c/3/Jc/ 6vojiart 25,spyiov xcao(do' ov 6vug,v6'op(rp- rvpo3 z'

46

This content downloaded from 193.105.154.99 on Fri, 16 May 2014 05:36:37 AMAll use subject to JSTOR Terms and Conditions

Page 4: Mohamed in der Anschauung des Mittelalters.--II

93 Feb rtaiy. MODERN LANGUAGE NOTES, i889. N'O. 2. 94

Er beginnlt mit einier Erzahlung, die nahezu w6rtlich dem Anastasius entnommen ist und lasst dann folgen (cap. 40) -

Fertur autem esse libellum in partibtis trans- mariniis de machometh fallaciis. In quo legitur quod ipse volens sibi coniciliare animos populi arabum, dicebat se esse prophetam ad eoruirn salutem divinittus missum, ut videlicet legem iudeis et christiainis quae niimirum rigida nimis ac severa esset, iniciorum praeceptorum promuLlgatione temperarenit. et ut eiusdem missioni ad instar moysi prodigia quaedam vi(lerenitur attestari, populunm assiginata die convocavit ad certum locum quasi legem divinitus missam ini signis et prodigiis acceptu- rum. Tunc eo sermocinanite ad populum columbaque in vicino erat: ad hoc ipsum fallaciter super humeruim ejus advolans stetit, et in ejus aure juxta moremii solitum grana in ibi reposita comedens quasi verba legis ei suggerere simulavit. Taurus etiam similiter ad hoc ipsum consuetudine quadam edoctus: ut de manu ejus pabtulum acciperet, ad vocem ejus coram populo venit, et quasi legis nove manidata celitus tlliss?., que ipse cornibus eius alligaverat, detulit. Sed et piterias lacte ac melle plenas quas ipse in certis locis terrae latenter infoderat: quasi per divinam revela- tioniem ibi eftodi fecit: et populo velut in signum abundanitiae futurae quam per eiusdem legis observantia idem populus mererijuberet: osten(lit. Sicque quasi miraculis et magnali- bus diviniis congratulantes et acclaniantes seduxit, atque ad legem suam quasi divinanm recipieindarn pertinaciter aniimavit.

Die Frage, wo Vincentius dies abgesclbrie- ben lbat, muss vorlaufig noch eine offene bleib- en.-Fuir einien wichtigen Zug des Ronianies- der sich auch im Gediclite voIn HILDEBFRT fand-felit hier noch der Quellennachweis. Gemeint ist die ErzThluing voom schwebenden SarLe, den nur ai netisclie Kraft hailt. Leider kdnnen wir et nLir auf eine abseits liegende Spur hindeuten. Schon dem Ox- forder Orienitalisten GAGNIER (vgl. dessen Ausg. der 'Vita Moh. von Abulfeda,' Oxoniae 1723) machte diese auch in unsereni Tagen nicht erloschene Sage viel Kopfzerbrechen. In 'Itineraritum Jolhanniis de Heese,' 1389 oder 1489 verfasst-ich erblicke in demselben lediglich einie Zusammenstellung alterer Sagen, die Reise hat nie stattgefunldeni-steht folgende Stelle (vgl. den Abdruck bei Op- PERT, 'Der Presbyter Johannes,' p. i9o):-

Conipletis igitur secundis vesperis presbyter Joannis et alii prelati polnunt corpus apostoli (sc. Thomae) ad locuni suum ad magnam pre- ciosissimam capsatn factam de auro et lapidi- bus preciosis ad fortissimam turrinm retro ecclesiam in pulcro coro ubi peiide/ cuIll capsa in quattuior cathieniis atureis satis alte quo facto clauditur turris fortissimis ceris et vectibus,

nec aperitur Inisi elapso anno in vigilia sancti Thoniae. Ante capsam istam sunt duodecim lampades quae ntinquam incenduntur nec extinguuntur, nec etiani diminuuntur ut dicitur.

Vergl. noch zu Letzterem folgende Stelle aus deni Schlusse des franz6sischen Romans:

Tous jors i durent en ardanit Doi cerge de vertu molt grant

Avoec i ont mis li Escler Une lampe de cristal cler; Devant la tombe Mahon pent; I1 n'a riens dedens, et si rent Tel clarte k'il sanle qu'ele art; Elle i fu assise par art

Iclh lhalte es fur undenikbar, dass die Be- schreibung des Grabes des Apostel Thomas erst der in- deni Mohamed-Dichtungein enthaltenen Schilderung nachgebildet sei. Es stellt zwei- fellos der an Ketteni hhngenide Sarg die primitivere Anschauung dar.2

Wo liegt nlutn aber die Quelle zur Hilde- bertisclhen Dichtung ? Wenni wir die byzanti- nischen Geschichtsschreiber durchblhtterni, so koinmen wir nur noch auf eiiien Bericht, der sagenhaft und dabei etwas originell ist, es ist der Bericht des ZONARAS. (Vgl. 'Zonarae annales,' Venetiis 1729, lib. xiv, cap. I7). Die Stelle folge w6rtlich:-

2fepyiov 6; roiV TO-v Spo'voV "xovro5 Kca-v- 6ravr'zoviO'XCo) A - >'v Cwniv xarca6rphPaV- r-o5,Hv'j3~o5 aXVVry 6zei rorZTti avrVZa .'xeivCO &o60'ca,:v xcri rd .Y/Ij/pov xai Kvipov 6d(Jcxv re xcri xvpc5. 'T7rod6rpiqovrz 6e rz-' /Ca62zA; rovrzc Mx iiEp6iOo5 rpo7rcrzocOP9pc, 7rpd6EZ6t

McodpEuS 6 r6v o apa;CpY'SV gaVACapXo5, oVix i yi-vov5 rTO qvAapXarv xA7ipc6djI EVoS (r'Qv

yo?p 'ACtd6d V 6TrvyXay, cV) cdA a 1rovi7pia Tovro xr/UsCYIEVOS. Jivkjn5 YO.YP GOV 7rypcJt T2VZ yvvCawi 6jlopviAr9 7rAovdiac X 'pqCY Vr.-vav, 7/V 7lr-Jaz, yoiraz5 v5iayaty&'v a1 fpcrCr eavrov. T'ErzAibCra d' vo6/,ucarz 6vveze- vo5, xaC nara' xrIpoi35 av'rY roV 7lra,'ov5 7trfod/3t3ovro5, zizrhov xcri rcov qpEvaov

zdz-CjnwoS, aL fv4r aIzrIo5 rjc krWrov xvpia ;iai yarp mai aIdiX/v7,5 E/yiv-ro. 'O &i av-

'5re 7rov7lp6 c5'v, ;cal rvzv 6& IovaX&irw' o TC)S r YOvroii, GoCVv , 7 6z xiOzrzOV-iPO- TEOpi ecrvro-v ivrcrv/x?7G3, (2Ct xaCyO026rziav

2 Bei Laonicus Chalcocondyles ist auich vom hingenden Sarge MOHAMEDS die Rede (vgl. 'Historia rerum in Oriente gestartim,' Francof. 1582, fol. 238):-Sepulchrum quoque pre- ciosuim in honorem Muhmetis adornans, ibi manebat ... Septilchrum ejus compertum habeo extructum esse ex lapidi- btis preciosissimis, et sublimve fiendere in j5reciosissino tem- fSlo.-Der griechische Text ist miraugenblicklich niicht zur Hand.-Nach lioch anderen Stellen zu ilrtheilen, die Du MgRIL a. a. O., 414 und ZIOLE:cxi a. a. O., p. xix und xx

bringen, muss es sich hier um ein utralter Sagenmotiv handeln.

47

This content downloaded from 193.105.154.99 on Fri, 16 May 2014 05:36:37 AMAll use subject to JSTOR Terms and Conditions

Page 5: Mohamed in der Anschauung des Mittelalters.--II

95 February. MODERN LANG UA GE NO TES, I889. No. 2. 96

,pvya6.-v,!1irz r7j' Bv,avri6o5, ncO zra4 arvrov 65z6arX_'4i, 3a T7/ yvi'cani/ TOY FVa/3pzi'2t vdv a'pya`yy,Otov oiipaiv6'4-, aiiz-c3 ,pozr2-vri'a, $4eta rn'va pvvE,Y xa/ adz6ji,,77r~a ,wi

qaip.-ty 67?- rv7Y roiiro-v $Siav, ;iafl 6zt ov -roi~ i1Ltyuvza xcal qd/'3&9 dvvyt?6$4az )Ya/ irp6' yr maramiUipE6d'az. Favrca av'%7i/ CWT' dvjt-

56XOA to, )iCal V7/ rvilazW ir t?o-vra7 oV c05 alb7- 14-d 7tC76z roZ5 zrpopy rarz5 ovo 6F/p ez7zztipzUrFaz. 7Evr,-7V_`7?E 7/' Yvvv ditodX?va4o-

JU?Vq? TO, o1/7?Z60, IyX;aVXCO/AIE7?'i/ &58 U`a?LLOV c~5 dvVOzxO-Vda 7tcpOcp/17 TOV XLo'Vov rov7roY E15

T(5 XOl7tC5 rVVdtl~a5 ltpO?7VE)7fyli8 Ml( OVVCdJ5

OoVua O o ItOc?ov lr(Xtqla' ro~5 06joq)v;oi3oz 6 jIv6apN bid-E~vo5 -,xT7j6avO.

Wir glauben diese Version dem lateinischen (} edichte des HILDEBERT als Hauptquelle uniterlegen zn mi-iisseni, weil hier cder falsche M6nch der Urheber der Sache ist. Den Namen Ser~gius hat er von denll Patriarchen Sergios bekommeni, der wegeni willkiirlichier Dogmen- aniderung als Ketzer angesehen wurde. Das stete gemieinschiaftliche Vorkommen des M65nches, der mit dem Einisiedler identisch ist, bei dem sich nachi deni arabischen Berichtien MV. in seinier Jugenid Rath holt tiber seine ZukLinft, Lind des ketzerischen Patriarchen an derselben Stelle in den Chroniken mag beide zu einer Person versch.molzen haben. Chro- nologisch wiirde sich gar kein Bedenken dage- gen erhebeni lassen, diesen griechischen Be- richt als Quelle zu HILDEBERTs Dichtung hinzustellen, denin ZONARAS lebte his iii8. Auch der Inlhalt erheischt es. Wie bei HILDE- BERT ist der falsche Mfnch der Urheber alles Unheils. ZONARAS' Bericht geht-wie man ohne Schwierigkeit behaupteni kann-auf dlen des Theophanies zniriick, wo der falschie Mdnch niochi keine besondere Rolle spielt, also hat sich schoni auf byzanitinischem Bod- en die Sage in zwei Versionien differenizirt.

Die Ziige, die in den byzantiniischier Sage am ehesteni auffallen, sind sicherlich erfuinden, war ja doch das Geriicht voni dem neuen Religionsstifter gewiss erst m-itindlich niach Byzanz gebracht I-Fuir die Epilepsie Mlo- HIAME-DS finidet mian in deni arabischen Benich- teni keineii Beleg; interessanit ist aber, dass SPRENGER in seiinem 'Leben Mohamieds'

diese Krankheit beim Proplheten annimmt. Noch weiter als an deln besproclheneni Stel-

leni ist die Sage voni MIOHAMED in denm Buclhe 'Secreta Fidelium Crucis' des Venetianers MARIN SANUDO, das derselbe I306-132i ab- fasste, entwickelt. Hier habeni wir die Sage ziemlich genau in der Form, wie sie dann spaiter sich befestigt hat und bis zu uns fiber- liefert wurde. Sein Bericht schliesst sich ziemlich an die Geschichte an, nennt z. B. die Namen ganz richtig, lasst aber auch den M. durch den Nestorianer Sergitis bekehrt sein und lIsst M. mit Hiilfe der abgericlhtetein Thiere WLonder vollbringen. Voni dem hang- enden Sarge wird Niclhts erwahnt.-Die Hauptzage und die Entwickelung der Legen- de stehen somit fest, iiber weitere Verbreitung unid Ausschmiickung derselbeni liesse sicl noch Vieles sagen. Zweierlei sei erwThnt.

In der afr. Epik, niamentlich im Rolands- liede, haben die Saracenen drei Gotter: Apollon, lahom und Tervagant. Dies ist ein Gegenbild zur christlichen Dreieinigkeitslehre. Dass M. als Gott verehrt wird, sagen viele Historiker, niamentlich franzosische des drei- zehnten und vierzehnten Jahrhunderts. Zwei heidniische Gotter stellte mani ihm zur Seite, da man ja zwischen den ausserchristlichen Religionen keinie Unterschiede machte. Apol- Ion oder Apollin mag ein Name sein, der von den zahlireicheni kleinen Apollo-Statuen her, die es im fruhereni Mittelalter noch gegebeni haben m11uss, popular wurde. Tervaganit ist ein Damon, den PRUDENTIUS z. B. in seineni Hymnen nennt. Ferner sei erwahnt, dass MOHAMED in einer unigedruckteln Episode des ' Renart le Contrefait' als Kardinal vorkommiit, der Papst werden will. Nach Einblick in die byzantiniischeni Berichte kalln Llins dieser neue Zug nicht melhr seltsam erscheineni, da ja Sergios selber fast schon eim Kardinial ist.

Es bleibt uns noch uibrig, an der Einleituing zur Ausgabe Von ZIOLECKI noclh etwas zu verbesserni. Daselbst heisst es pag. xxvi:-

" E. Du MERIL kennit ebenfalls die Kardi- nalsfabel, die er [von mzir hervorgehobeni] in einier Anm. a. a. O., verleitet durch Benveniuto da Imola's Commenitar zu Danite und Noud6's [soil heissen1 NAUDE'SI 'Jugemeint detout cc

48

This content downloaded from 193.105.154.99 on Fri, 16 May 2014 05:36:37 AMAll use subject to JSTOR Terms and Conditions

Page 6: Mohamed in der Anschauung des Mittelalters.--II

97 Februa;y. MODERN LANG UA GE NO TES, I889. No. 2. 98

qui a este imprime contre le cardinal Mazarill,' p. 30, fur bare Miinze zu halten sclheint, was aus seimien [Du AIIERIL'S!] XVorten: Il faudra pareillemeent advouer que le faux prophete Mahomet a est6 cardinal, puisque Ben. da Im. le dit express6ment [miisste fortfahren "en ses commentaires sur Dante"] hervorgeht.- Sclhreibt denn der gelehrte Du MI-RIL in der Sprache des sechszehlntenJahrhunderts ? Ad- vouer und esMe' konnte man hbchstens l1och im siebenzehten Jahrhuindert schreiben. Diese Stelle citir/ Du MERIL aus NAUDIE! Letzterer koninte eher die Fabeln iiber MOHAMED ffir wahr halten, als der gelehrte Archaeologe!

Auch an einer zweiten Stelle hat ZIOLECKI den Du MERIL falsch verstanden. Er erwahnt den Bokhari, der 7225 Legenden von M. gesammelt haben soll. Da miissten die Ori- entalen eine iibermenschliche Phantasie ha- ben ! Es sind dies nur Traditioneii, d. h. Ausspriiche iiber MOHAMED, die wolli alle wahr sind. Du Ml.'s Ausdruck Iradifions giebt die Sache richtig wieder. Mir liegt zufallig der Text dieses herrlichen alten Denkmals vor, den KREHL herausgegeben hat.

Die spei/esfe Fassung der Legende von M. enthalt eine Mtinchner Hs., Cod. gall. 622, ' Histoire de Mahomet.' Cod. chart. xvii. saec. i68 et 2I7 fol. in 2?. Es hatte meine Arbeit zusehr verlangert, wenn ich sie auch noch analysirt hlitte.

RICHARD OTTO.

Mfinich.

THE FRENCH LITERATURE OF LOUISIANA in S887 and z888.-L

In the eighteenth century the French nation possessed in America an immense territory, Canada and Louisiana. The wretched govern- ment of Louis XV soon deprived the mother country of her faithful colonies, but although severed politically from their European broth- ers, the colonists remained bound to them by the strongest of all ties, a common language. That the Frenclh tongue has maintained its own ground in Canada, and has been gradu- ally encroaching on the English, that it has a literature of merit, are well known facts. In Louisiana, there is also a native French litera- ture, and one can see, by referring to my paper

in the 'TRANSACTIONS' of the MODERN LAN- GUAGE ASSOCIATION OF AMERICA for i886, the names of many authors in all branches of literature. These works, written in French in an American State by men who are good citi- zens of the United States, and who are all bi- lingual, is certainly an interesting fact in the history of literature. Considering that our Louisiana authors know that in writing in French they have but little chance of being read outside of their State, their patriotic and disinterested devotion to the language of their ancestors is certainly remarkable and most praiseworthy. The French literature of Lou- isiana is therefore interesting and important, not only from a literary point of view, but also historically, as it gives a correct idea of the characteristics of the descendanits of the old colonists, kinowni under the name of the Creoles of Louisiana.

T he aim of this paper is to show that our native literature is progressing, and to give a brief sketch of the works published in I887 and i888.

It is a strange fact that the only magazine published in Louisiania is in the French lan- guage. All our English magazines have gradually disappeared; the Comples-Rendus de l'Alhevene Louisianais have alone survived. It is now thirteen years that they have ap- peared regularly every two months, and according to all indications they will appear for many years to come. It is in the Comitp/es- Rentdcls that we must look for many works of our literature. The volume for I887 comprises about two hundred octavo pages; the articles are quite varied and are all written with care. The contributions of DR. ALFRED MERCIER

are the most valuable; there is always to be found something original in the works of the secretary of " l'Athenee." His article on the mental condition of Hamlet, although it com- prises but a few pages, is an excellent psycho- logical criticism. DR. MERCIER'S poems are graceful and harmonious. 'Tawanta' is the story of an Indian girl near the Niagara Falls who is abandoned by her lov-er for a pale-face rival. The Indian is sleeping in his canoe tied to a tree not far from the dreadful cataract. Tawanta sees him, she cuts the string, the canoe drifts into the rapid current, and the

49

This content downloaded from 193.105.154.99 on Fri, 16 May 2014 05:36:37 AMAll use subject to JSTOR Terms and Conditions