antifa xalandriΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ

always antifaalways acab!

o γαλλικός στρατός

η Παναγία των Παρισίων

εμείς (respect στον τρελό που το κόλλησε)

Αντιφασιστική συμβολή στον καθημερινό πόλεμο Τεύχος #11 - Γενάρης/Φλεβάρης ‘17

Το χτύπημα του ξυπνητηριού τα πρωινά και οι φορές που ξαναχτυπάμέχρι να σηκωθούμε, τα τηλέφωνα του ιδιοκτήτη που ζητά το

νοίκι, τα ρατσιστικά σχόλια και «τα εισιτήρια σας παρακαλώ»στο λεωφορείο, το απουσιολόγιο και τα «ησυχία» των κα-θηγητών, τα σχόλια των αντρών για την εμφάνιση μας στοδρόμο, τα υπεροπτικά βλέμματα των αφεντικών και τα«πάμε πιο γρήγορα» των υπευθύνων, τα «δείξε μου ταχαρτιά σου» των μπάτσων στις πλατείες, οι απαιτήσειςτων πελατών στην δουλειά, είναι στιγμές που επανα-λαμβάνονται κουραστικά στην καθημερινότητα μας.Είναι οι στιγμές που μας θυμίζουν τον σιωπηλό πόλεμοπου εκτυλίσσεται σ' αυτή την πόλη Είναι οι στιγμέςπου καταλαβαίνουμε ότι σ' αυτή δεν είμαστε όλοιίδιοι.

Και είναι μέσα σ' αυτές τις στιγμές που βρίσκουμε τουςφίλους μας. Είναι αυτοί και αυτές που τραβάμε τα ίδιαζόρια, αυτοί και αυτές που έχουμε κοινούς εχθρους: τα

αφεντικά, τους φασιστές, τους ρατσιστές, τους μικροα-στούς και την ιδιοκτησία τους. Και είναι η λούφα στην

δουλειά, τα σπρέι μας στους τοίχους των σπιτιών τους, οιπλατείες που αράζουμε και δεν έχουν χώρο για φασιστές, το

βρίσιμο στους ρατσιστές στο σχολειό η στο προαύλιο, που μαςκάνουν να παίρνουμε πίσω το χώρο και τον χρόνο μας. Και αυτό

είναι που θα κάνουμε και φέτος: θα βρίσκουμε τους τρόπους να στε-κόμαστε μαζί απέναντι σε όλους αυτούς!

για ηλεκτρονική επικοινωνία στείλε μας στο antifaxalandri@yahoo.com

Απ' τα σύνορα της Ελλάδας

στις πλατείες της Μητρόπολης

Δεύτερη γενιά μεταναστών μας αποκαλούν, δηλαδή ούτε πρώτη, άρα όχι ακριβώς μετανάστες,αλλά ούτε και ντόπιους, δηλαδή όχι ακριβώς έλληνες! Ποιοι σκατά είμαστε τελικά;

Πολλοί γεννηθήκαμε εδώ, όλοι μεγαλώσαμε εδώ και κανείς μας δεν έχει μέλλον. Γιατί δενέχουμε εξασφαλισμένη δουλειά, δεν έχουμε καβατζωμένους γονείς, δεν έχουμε γνωστούς στοδημόσιο, δεν έχουμε καλή γνώση της γλώσσας, δεν έχουμε ούτε καν νομιμοποίηση της ύπαρ-ξής μας. Από την άλλη όμως, έχουμε το τρέξιμο στα σύνορα με τον διακινητή για να μην φάμεκαμιά σφαίρα από μπάτσο.Έχουμε όλοι το μαλάκα το δάσκαλο να μας λέει για το πόσο γα-μάτη είναι η Ελλάδα παρέα με τον μαλάκα πατριώτη συμμαθητή. Έχουμε το βλάκα το γείτονανα μας λέει «Δύσκολο το Ιγκεντιάν, θα σε λέω Γιώργο».Έχουμε τους σιχαμένους τους μπάτσουςνα καταστρώνουν σχέδια για την πειθάρχησή μας και να μας τρέχουν στο τμήμα για εξακρί-βωση και έλεγχο της άδειας. Έχουμε ξυπνήματα χάραμα και στήσιμο επί ωρών στην ουρά, γιαμια άδεια που τελικά έρχεται ληγμένη. Έχουμε να ακούμε τις μαλακίες του αφεντικού από τηνμία στην άλλη σκατοδουλειά και έχουμε και τους μαλάκες τους φασίστες να ξεθαρρεύουν με τιςπλάτες των μπάτσων.

Εκτός από αυτά όμως, έχουμε και κάτι άλλο: έχουμε μίσος για τους Έλληνες νοικοκυραίουςπου μας το παίζουν φίλοι αλλά τους βρομάμε. Μίσος για το κράτος και τους μπάτσους του πουμας έχουν στο τρέξιμο στα σύνορα και στο τρέξιμο μέσα στην πόλη.Έχουμε μίσος για τα αφεν-τικά που μας έχουν για τις χειρότερες δουλειές. Μίσος για τους φασίστες που μας ψάχνουν.Έχουμε ένα έμφυτο ταξικό μίσος για όσους ακουμπάνε στο σβέρκο μας.

Και για να την παλέψουμε, βρίσκουμε ο ένας τον άλλο, κάνουμε πολυεθνικές παρέες με ντόπι-ους και μετανάστες που τραβάνε τα ίδια με εμάς και αράζουμε στις πλατείες, αγόρια και κορί-τσια, πάμε γήπεδο και δερνόμαστε με τα ΜΑΤ, κυνηγάμε τους φασίστες στην γειτονιά μας,ντυνόμαστε η καθεμία όπως νιώθει και χέζουμε τα πρότυπα που έχουν για μας. Δεν είμαστεΈλληνες, είμαστε Αλβανίδες, Βουλγάρες, Ρουμάνοι, Πακιστανοί, είμαστε Χαλαναδραίοι,Βρι-λησσιώτισσες, Καλλιθεότες, Πατησσιώτες, και να ξέρετε ότι δεν σας γουστάρουμε καθόλουπατριώτες νοικοκυραίοι, μπάτσοι, αφεντικά και φασίστες. Όμως αυτή η πόλη είναι σπίτι μαςαπ' άκρη σ' άκρη.

Έχετε παρατηρήσει ότι κάθε φορά πουεξεγείρονται οι μετανάστες σε κάποιο απ'τα μυριάδες στρατόπεδα συγκέντρωσηςανά την Ελλάδα (και πιο πρόσφατα στηΜυτιλήνη και στη Χίο), τα ΜΑΤ σπεύ-δουν να διασώσουν πρώτους-πρώτουςτους υπαλλήλους των ΜΚΟ; Αξιοπε-ρίεργο, θα έλεγε κανείς. Στην πραγματι-κότητα, όμως, δεν είναι και τόσο. Διότι οιΜΚΟ και οι παρατρεχάμενοι τους είναιαπλώς καμουφλαρισμένοι μπάτσοι. Πιοκαλοντυμένοι; Σίγουρα. Πιο ανθρωπιστές;Ίσως. Αλλά ακριβώς το ίδιο χωμένοι στοκράτος όσο και η αστυνομία και ως εκτούτου επιφορτισμένοι με την διαχείρισητων μεταναστών, είτε αυτή σημαίνει τομάντρωμά τους στα στρατόπεδα συγκέν-

τρωσης, είτε την μετατροπή τους σε φτηνούς και πειθήνιους εργάτες για τα ελληνικά αφεντικά. Αυτόν ακριβώς τον ρόλοαναγνωρίζουν οι μετανάστες στο πρόσωπο τους, γι' αυτό και κάθε φορά που ξεσπούν, πρώτους αυτούς παίρνουν στηντρεχάλα.

MKO, δηλαδή ρατσιστές με πτυχίο!

Τον περασμένο Νοέμβρη η Eθνική Eλλάδος αντιμετώπισε την Βοσ-νία-Ερζεγοβίνη για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου πο-δοσφαίρου, στη φάση των ομίλων . Εκεί, για ακόμη μια φορά, οιφασιστοκανίβαλοι οπαδοί της εθνικής «έλαμψαν» δια της παρουσίαςτους, αφού σήκωσαν πανό με τη φράση : “No, ica, Srebrenica", φα-σιστική σερβική ατάκα που κυριολεκτικά σημαίνει: "Μαχαίρι, συρ-ματόπλεγμα, Σρεμπρένιτσα". Αυτές οι τακτικές είναι γνώστες απότέτοιου είδους οπαδούς. Όμως η δική μας ταξική μνήμη ποτέ δενθα ξεχάσει τους φυσικούς αυτουργούς του μακελειού στην βοσνιακήπόλη Σρεμπρένιτσα, δηλαδή τις σέρβικες συμμορίες και τους μισθο-φόρους τους καθώς και τους Έλληνες φασίστες και στρατιωτικούςπου συνέβαλλαν στην αιχμαλωσία και τον θάνατο 60.000 ανθρώπων(εκ των οποίων το 44% ήταν μουσουλμάνοι), καθώς και στο βιασμόχιλιάδων γυναικών, οι οποίες δεν χώρεσαν ποτέ σ΄ αυτόν τον υπολο-γισμό.

«Θα τα πούμε στην κόλαση της Ζένιτσα…»

Ίδια είναι τα αφεντικάεθνικά - πλανητικά!Με αυτό το σύνθημα καλούσε σε διαδήλωση τον περασμένο Νοέμβριο η αντιφασιστική συνέλευση autonomeantifa. Η διαδήλωσε είχε σαν αφορμή τις επίσημες επισκέψεις του υπουργού εξωτερικών της Ρωσίας και τουπροέδρου των ΗΠΑ στην Ελλάδα τον ίδιο μήνα. Όμως αυτή η διαδήλωσε διέφερε κατά πολύ από τις πα-ραδοσιακές «διαδηλώσεις διαμαρτυρίας» που συνοδεύουν τις επισκέψεις των εκπροσώπων των μεγάλων δυ-νάμεων. Δεν επιδίωκε να γίνει άλλο ένα μεγάλο συλλαλητήριο όπου δεξιοί και αριστεροί από κοινού θαδιαμαρτύρονταν για την «εξαρτημένη Ελλαδίτσα» και το πόσο «κακοί είναι οι Γερμανοί»

Αυτή η διαδήλωσε έλεγε πως τα τελευταία 25 χρόνια διεξάγεται ένας κανονικός πόλεμος και πως το Ελληνικόκράτος παίρνει μέρος σε αυτόν με διάφορους τρόπους για τα δικά του συμφέροντα. Κοιτά τα προβλήματαστο εσωτερικό της Τουρκίας και χαίρεται. Έχει καταφέρει να φτιάξει έναν συμπαγή εθνικό κορμό έτοιμο ναπιστέψει ότι του λέει το κράτος του, δεξιό ή αριστερό. Και τώρα οι επισκέψεις του Ρώσου υπουργού και τουΑμερικανού προέδρου γίνονται όχι για να του υποδείξουν τι να κάνει αλλά για να παζαρέψει την συμμετοχήτου σε αυτές τις διακρατικές συγκρούσεις με βάση τα συμφέροντά του.

Εμείς με την σειρά μας συμμετείχαμε σε αυτήν την διαδήλωση ενάντια στο Ελληνικό κράτος, τον μιλιταρισμότου και τα σχέδιά του. Δηλώνουμε ότι δεν πολεμάμε για κανένα στρατό καμία σημαία κανέναν αφέντη.

Θυμάστε τον βιασμό στην Πάροτον Αύγουστο του 12, για τον

οποίο κατηγορήθηκε ένας Πακιστανός;Θυμάστε με τι ζήλο έσπευσε το σύνολοτης ελληνικής κοινωνίας να υποτιμήσειμε κάθε δυνατό τρόπο τους Πακιστα-νούς και γενικότερα τους μετανάστες;

Έχουμε μιλήσει επανειλημμένα σεαυτό το έντυπο για το ρατσισμό

της ελληνικής κοινωνίας. Από τις καθη-μερινές εξακριβώσεις μέχρι τα στρατό-πεδα συγκέντρωσης, το ελληνικόκράτος έχει πολλούς τρόπους να κρα-τάει αόρατους χιλιάδες μετανάστες ερ-γάτες.

Ομύθος του μαύρου βιαστή, πουχρησιμοποιήθηκε σε μια σύγχρονη

εκδοχή στην περίπτωση της Πάρου,είναι άλλο ένα τέτοιο εργαλείο σταχέρια του κράτους. Πρόκειται για μιαπολιτική που εφαρμόστηκε στον αμερι-κανικό νότο στα τέλη του 19ου αιώνα,με σκοπό την περαιτέρω υποτίμηση τωνμαύρων κοινοτήτων. Είχε ως αποτέλε-σμα το λιντσάρισμα χιλιάδων μαύρων

γιατί λέει βίαζαν λευκές γυναίκες καιπαράλληλα αποσιωπήθηκαν χιλιάδεςβιασμοί μαύρων γυναικών από λευκούς.Ένα εργαλείο που αρμόζει τέλεια σεμια ρατσιστική κοινωνία.

Μιας και είπαμε την κωδική φράσηρατσιστική κοινωνία ας επανέλ-

θουμε στα καθ’ ημάς. Η στρατηγικήαυτή, δηλαδή η κατάδειξη των μετανα-στών ως τους κύριους δράστες εγκλημά-των σεξουαλικής βίας δεν έμεινεξεχασμένη αλλά αναδιαμορφώνεται καιαναβιώνει στις μέρες μας και στον τόποστον οποίο ζούμε.

Συγκεκριμένα το ελληνικό κράτοςκαι ο σιχαμένος μικρομεσαίος συρ-

φετός που το περιτριγυρίζει δε χάνουνευκαιρία να φορτώσουν κάποιο βιασμόστους μετανάστες εργάτες. Σε αυτό τοσημείο θέλει προσοχή. Όχι, το κράτοςμας και οι φίλοι του δεν ξύπνησαν ξαφ-νικά μια μέρα και είπαν θα αγωνιστούμεγια τα δικαιώματα των γυναικών. Μαςφαίνεται πως ισχύει ακριβώς το αντί-θετο, αν αναλογιστούμε πως οι ίδιοι

ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΔΕΝ

ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΕΣ

είναι αυτοί που βιάζουν χιλιάδες γυναί-κες καθημερινά στα μπουρδέλα αυτήςτης χώρας. Καθώς και αυτοί που ανα-παράγουν συνεχώς τις διάφορες αηδίεςτύπου «ήταν προκλητικά ντυμένη» και«τα ήθελε ο κώλος της» κάθε φορά πουφτάνει στη δημοσιότητα βιασμός απόΈλληνα.

Οπότε τι ζόρι τραβάει το κράτοςκαι συνολικότερα η ελληνική κοι-

νωνία και παθιάζεται να αποδώσει κά-ποιο βιασμό σε μετανάστη; Νομίζουμεπως η απάντηση φαίνεται από την πε-ρίπτωση της Πάρου, που αναφέραμεπαραπάνω, και λέγεται υποτίμηση τωνμεταναστών εργατών.

Αυτά που λέμε βέβαια δεν τα βγά-λαμε από το μυαλό μας, ήδη από

τη δεκαετία του ‘80 η Angela Davisέγραφε “Ο μύθος του μαύρου βιαστήέπαιξε κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωσητου ρατσισμού μετά την κατάργηση τηςδουλείας. (...) Στη χειρότερη, είναι μιασφοδρή επίθεση εναντίον όλων τωνμαύρων συνολικά.”

Επίθεση λοιπόν. Επίθεση εναντίοντου συνόλου της εργατικής τάξης.

Αυτό είναι που έχει το κράτος μας στοπίσω μέρος του κεφαλιού του κάθεφορά που ξοδεύει τόνους μελάνης γιανα μας πείσει πόσο σεξουαλικά πεινα-σμένοι είναι οι μουσουλμάνοι, πόσοοπισθοδρομικός είναι ο πολιτισμός τουςκαι πως ανά πάσα στιγμή μπορούμε ναπέσουμε θύματα βιασμού.

Εμείς από τη μεριά μας δεν ψηνόμα-στε καθόλου με αυτή τη λογική.

Καταλαβαίνουμε πως είναι μια πολιτικήάκρως ρατσιστική, η οποία καμία σχέσηδεν έχει με τα δικαιώματα μας ως γυ-ναίκες. Καταλαβαίνουμε επίσης πως οβιασμός δεν είναι μια πράξη σεξουαλι-κής πείνας, αλλά επιβολής από κάποιοάτομο που διαθέτει την κατάλληληεξουσία όπως είναι οι γκόμενοι, οι σύζυ-γοι, οι πατεράδες, οι καθηγητές και τααφεντικά μας. Το μόνο που μας μένειλοιπόν να απαντήσουμε σε όσους ψή-νονται με τέτοιου είδους παραμύθιαείναι:

ειναι ΡΑΤΣΑ ΕΙΔΙΚη

ΚΑΘηΜΕΡΙΝΟΙ

““Γήπεδομουσικη & γειτονια:

πλατεια

Οι Ιταλοί αυτόνομοι είπαν:η εργατική τάξη δεν είναι τοΚόμμα, το συνδικάτο, ο λευκόςαρσενικός εργάτης η εργατικήτάξη είναι η αυτονομία από τιςμεσολαβήσεις, ο πολυεθνικόςεργάτης-μάζα, το άμισθο νοικο-

κυριό. Οι Βρετανοί αυτό-νομοι πρόσθεσαν: η εργατικήτάξη δεν είναι η ψήφος σε εργα-τικά κόμματα ή το χαμηλό εισό-δημα η εργατική τάξη είναι σεποια γειτονιά μένεις, τι ομάδαείσαι, τι μουσική ακούς.

Η παραπάνω φράση πιστεύουμε ότι εκφράζει με τρόπο απλόκαι κατανοητό, τι είδους ιδέες κυκλοφορούσαν στο νησί τιςδεκαετίες του '70 και του '80. Ο βρετανικός αντιφασισμόςγεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της πολυεθνικής εργατικήςτάξης της εποχής εκείνης, όταν και οι διάφορες νεοναζιστι-κές οργανώσεις άρχισαν να δραστηριοποιούνται συσπειρώ-νοντας τις μάζες των ρατσιστών και πραγματικά έφερε ταπάνω κάτω στην βρετανική κοινωνία.

Από τη μία, η δεύτερη και τρίτη γενιά μεταναστών εργατών,αντιμέτωπη με τους φασίστες, το βρετανικό ρατσισμό και τηνακραία αστυνομική βία, καθώς και με τη σκληρή συνειδητο-ποίηση ότι οι αριστερές οργανώσεις σε καμία περίπτωση δενμπορούσαν να εκφράσουν τις ανάγκες και τα συμφέροντατων μεταναστών, δημιούργησε τις δικές της ομάδες αυτοάμυ-νας και τις δικές της κοινότητες, διεκδίκησε δυναμικά την αυ-τονομία της και τσάκισε στην πράξη το βρετανικόαπαρτχάϊντ. Εξεγέρθηκε ξανά και ξανά ώστε κάθε ενδιαφε-ρόμενος εμπέδωσε με το στανιό ότι η πειθάρχηση της οργα-νωμένη εργατική τάξη δεν θα ήταν στο εξής εύκολη υπόθεση.

Από την άλλη, η έκρηξη της βρετανικής αντικουλτούρας προ-κάλεσε την εμφάνιση ένα σωρό υποκείμενων μέσα στηνλευκή εργατική τάξη, που μισούσαν τη δημόσια τάξη και τουςφασίστες φίλους της, μισούσαν τους μεσοαστούς και τους κυ-ριλέδες και εξεγέρθηκαν στο πλευρό των νεαρών μετανα-στών. Η αντίληψή τους για το πως γίνεται ο αντιφασισμόςκαι ο ωμός εμπειρισμός τους αποτελούν σημαντική παρακα-ταθήκη για τις αντιφασιστικές ομάδες γειτονιάς σήμερα. Δη-λαδή μίσος για τους ρατσιστές, ούτε η παραμικρήπροσπάθεια να τους “πείσουμε”, καμία πίστη σε κάποια υπο-

θετική “επανάσταση” και γλύψιμο των λευκών εργατών παράμόνο θέληση να βρεθούμε με άλλες φιγούρες σαν κι εμάς, μεπάνκηδες, με αντιφασίστες οπαδούς, με μετανάστες και ναφτιάξουμε αντιφασιστικές ομάδες, καμία ανοχή στους ναζίπαρά μόνο πέσιμο με κάθε ευκαιρία. Οι “γειτονιές μας” καιοι “γειτονιές τους”, οι “δικοί μας” και οι “δικοί τους”, οι“πλατείες μας”, οι “παμπ μας”, οι “δρόμοι μας” και μέσηλύση δεν υπάρχει� η μέθοδος της πόλωσης ήταν μονόδρο-μος γι' αυτούς τότε και είναι μονόδρομος για εμάς, εδώ καιτώρα.

Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να κρατάμε ζωντανά τα κομ-μάτια που συνθέτουν την αντιφασιστική παράδοση και κουλ-τούρα, στιγμές από τα αντιφασιστικά κινήματα που αξίζει ναθυμόμαστε. Όπως τους Βρετανούς αντιφασίστες του '70 και'80, κομμάτι των οποίων ήταν και οι οπαδοί της manchesterunited, πριν τιγκάρουν τα αγγλικά γήπεδα μεσοαστούς καιτουρίστες “οπαδούς” με τα smartphone στο χέρι. Έβαλαν καιαυτοί το χεράκι τους στο τσάκισμα του φασισμού στους δρό-μους και η κουλτούρα τους είναι και δικιά μας κουλτούρα.

κομματια τησκουλτουρασ

αντιφασιστικησ& πολυεθνικησ

“all my life i've felt the eye of the catcallwe're striking back baby and you can find me in the vanguardyou say you don't understandi can see the blood, it's on yourhand...”

Οι Sheer Mag είναι μια πανκ ροκ μπάντα απ’ την Φι-λαδέλφεια των ΗΠΑ. Έγραψαν τους παρακάτω στί-χους για την Σιουδάδ Χουάρες. Μια πόλη στο Μεξικόόπου τα τελευταία χρόνια, αμέτρητες εργάτριες έχουνδεχθεί επίθεση ή έχουν εξαφανιστεί στον δρόμο τηςεπιστροφής απ' τη δουλειά. Φυσικά, δεν παραθέτουμετα λόγια τους εδώ, επειδή θέλουμε να μοιραστούμετην έκπληξη μας που τέτοια πράγματα συμβαίνουνακόμη και στις μέρες μας, κάπου μακριά. Το κάνουμεγιατί γνωρίζουμε ότι ισχύει το αντίθετο: ο σεξισμόςείναι καθημερινότητα κι εδώ, ειδικά στις μέρες μας.Κατά τα άλλα, απ' τους Sheer Mag, κρατάμε τον επί-λογο: STRIKE BACK!

Sheer Mag - Can’t Stop Fighting

Ενώ παραγγέλναμε με φίλη σε ένα μα-γαζί είδαμε το έξης τρελό σ'ένα χαρτί πίσω από το τα-

μείο: «Όταν δουλεύουμε δεν μι-λάμε». Και κατευθείαν σκεφτόμαστετο ίδιο πράγμα: ότι δεν παίζει να μηπούμε τίποτα! Ρωτάμε λοιπόν τιδουλειά έχει αυτό εκεί κι αμέσωςπαίρνει το λόγο ένας τύπος με ύφοςσκατοαφεντικού και μας δικαιολογεί-ται ότι «Ε, άμα μίλα οποίος δουλεύειδεν θα εξυπηρετούνται οι πελάτες».Του απαντάμε και μεις, ότι όσεςφορές έχουμε έρθει δεν μας εμπόδισε η ομι-λία κανενός ούτε να παραγγείλουμε ούτε ναφάμε*. Συνειδητοποιεί λοιπόν ότι η στρατη-γική «πάνω απ' όλα η εξυπηρέτηση των πε-λατών» δεν πιάνει και αποφασίζει νααλλάξει γραμμή. Με βλέπει έμενα αγόρι,λοιπόν, μου κλείνει συνωμοτικά το μάτι καιμου λέει «Εντάξει τώρα, αφού όταν μιλάν οιγυναίκες δεν αντέχονται». Ο σιχαμένος πόν-ταρε σε μια ανδρική συμμαχία για να διχάσειέμενα και την φίλη μου άλλα τελικά δε τουβγήκε σε καλό μιας και πολλαπλασίασε τονεκνευρισμό μας. Του λέω λοιπόν κι εγώ«Πας κάλα; Αν δουλεύεις οκτώ και δέκαώρες και δε μιλάς σε κανέναν στο τέλος θατρελαθείς». Ε αυτό ήταν! Αρχίζουν και οι ερ-γάτριες απ' την κουζίνα να του τη λένε σεφάση «Ε ναι, για κάποιον που 'χει δουλέψει

ΟΤΑΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ

ΔΕΝ ΜIΛΑΜΕ;

αυτό είναι αυτονόητο» και «τιβλακείες είναι αυτά που λες,άκου δεν θα μιλάμε...». Καιμετά το αφεντικό; Σε άτακτηυποχώρηση με αμήχανα γέλια,λέγοντας «Ε ντάξει, δεν εννοώνα μη λες και τίποτα».

Έτσι είναι η φάση λοι-πόν. Δε φτάνει που'χουμε τα αφεντικά να

μη κολάν ένσημα και να μηπληρώνουν υπερωρίες πρέπεινα υποστούμε την ώρα της δου-λειάς και τη βλακεία κάθε σιχα-μένου σεξιστή (αφεντικού ηπελάτη). Μα είναι και κάτι

στιγμές που η ταξική μας συνεί-δηση και το μίσος μας για τααντρικά προνόμια ενώνονταικαι τότε μπορούν να συμβούνκαι μαγικά πράγματα...

Υγ. Μια μέρα μετά η φίλημου πέρασε απ' το μα-γαζί αυτό και να ρίξει μια

ματιά και μαντέψτε... αυτή ηωραία επιγραφή δεν ήταν εκεί!

*όχι ότι θα μας πείραζε δη-λαδή άμα αργούσε κιόλας...χεστήκαμε ;)

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ

(Μέρος Β’)

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ 100% ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ!