InhoudsopgaveMAGAZINE

DS. PIERSON COLLEGE

JAARGANG 17 | 306 | 2019

bulletin

Rondom en in de bus

Streetwise NEXT levelPop-up restaurant

ALS PROFIELWERKSTUK

ONDERNEMEND

In beeld

Over de grenzen

2

Voorwoord

Colofon

Eindredactie Clo Martens (CM), Karin Polman (KP) enMeike Wouters (MW) Grafisch ontwerp Bureau Gurk, Marie Christine Meijer Drukwerk Drukkerij Van der Heijden Foto voorzijde Tineke van Wegberg: Derde klas in actie tijdens NL doet.

Redactieadres Postbus 701, 5201 AS ’s-Hertogenbosch073 644 29 29, c.martens@pierson.nl, www.pierson.nl

In dit magazine

3 In de picture: Ondernemingszin is er volop

5 Hoe staat het met de onderwijsontwikkeling?

6 Examendagboek 3.0

7 Vastentijd

8 Wie is die mevrouw? Els Lemmens

9 Studiekeuze op de Pierson, een hele onderneming

10 De school uit:

10 De Hannover Messe Challenge

10 Bob Ross maar dan beter

11 Verdwalen in Rotterdam

11 Streetwise next level

12 London baby!

12 Harry Potter en de Verenigde Naties

13 EHBO

13 Profielkeuze havo 3

14 In beeld: Over de grenzen

16 De achterkant: Gevraagd: vitamine D

OndernemendOndernemend, welke beelden roept dat woord bij u als lezer op? Als dochter van een kleine ‘middenstander’, zie ik dan direct de vele zakelijke mogelijkheden waar ieder van ons zeven kinderen tellend gezin al jong een actieve rol in kreeg. Op de een of andere manier geef je het ondernemend denken ook door. Ik herken het in mijn zoon, hij is planoloog en werkt als ZZP’er omdat hij daarin ruimte zag voor veel meer eigen keuzes en initiatieven, en dat motiveert hem dagelijks enorm. En inmiddels zie ik ook kleindochter van drie onvermoeibaar allerlei leerzame acties ondernemen vanuit haar credo: ‘Zelf doen!’

In dit Pierson Bulletin zie je veel varianten van ondernemend zijn. Leerlingen die een vernissage organiseren, meedoen met de Hannover Messe Challenge of schooluniformen ontwerpen. Docenten die een prachtig project in de havo vormgeven, studie-keuzes begeleiden of een inspirerend vastenproject initiëren. Ontwikkelen vraagt lef, buiten de lijntjes durven kleuren. Dat geldt ook voor de school in het vorm geven aan toekomstbestendig en motiverend onderwijs. Dat gebeurt op een zorgvuldige manier, met bewaking van de kwaliteit van het onderwijs, loslaten en vasthouden tegelijkertijd. Na een lange aanloop met proeftuintjes en voorbe-reiden van een transitie starten we na de zomervakantie met een andere werkwijze. Stapsgewijs, coachend en met gedegen voor-bereiding gaan we naar meer gepersonaliseerd en ondernemend leren. Met keuzes die Versterken, Verdiepen en Verbreden. Dat vraagt iets van alle betrokkenen, leerlingen, docenten en ouders, maar dat levert ook heel veel op. In de enthousiaste reactie van Onno Bult, ouder van een leerling en tevens voorzitter van onze Raad van Beheer, wordt de essentie heel mooi verwoord. Hij beschrijft de motivatie en zelfstandigheid van de leerlingen bij de vernieuwde manier van profielkeuze. De leerling aan het stuur van het eigen leerproces. Daar doen we het met elkaar voor!

Maar voor het nieuwe schooljaar begint, is er eerst nog een spannende examentijd. Voor een enkele leerling is dat op herhaling, voor de meeste leerlingen is het voor de eerste keer. En voor allen, inclusief alle medewerkers van de school, is de examenperiode superspannend! We hopen op een mooie uitslag en een goed vervolg naar andere opleidingen en activiteiten. Ieder jaar weer even de pijn van het loslaten van het vertrouwde, maar met mooie vergezichten naar de toekomst. De diversiteit in de keuzes van onze leerlingen getuigt van veel talent en ondernemerschap!

Alma van Bommel, rector/bestuurder

3

In de picture

Ondernemingszin is er volopIn de bovenbouw havo is al enige tijd de projectgroep ‘Ondernemend leren’ actief, met dit jaar opnieuw mooie initiatieven en resultaten. Marijke van Kerkhoven, docent geschiedenis, vertelt ons graag meer.

>

Marijke van Kerkhoven: ‘Havo-leerlingen zijn leerlingen die interactief leren, ze zijn praktisch ingesteld en zien de theorie graag gekoppeld aan de wereld buiten school. Ze willen weten waarvoor je leert, dat verhoogt de motivatie, zeker als je het geleerde direct kunt toepas-sen in de realiteit. Met een club van tien havodocenten uit verschillende vakken verkennen we hoe we ons onderwijs zó vorm kunnen geven, dat het aansluit bij die, in wezen, onder-nemende leerling.

GastlessenVorig jaar zijn we gestart met de Pierson Collegetour, waarin leer-lingen vragen kunnen stellen aan professionals, zoals een officier van justitie of een landelijk bekende

journalist. Dit jaar organiseren we daarnaast gastlessen, waarin ervaringsdeskundigen hun licht laten schijnen op programmaonderdelen.Zo werd in het kader van het huidige examenprogramma geschiedenis, waarin de Koude Oorlog een onder-werp is, Anke de Haan uitgenodigd. Zij is geboren en getogen in de voormalige DDR en ging met onze leerlingen in gesprek over het leven in een dictatuur. Daar ging het over staatsindoctrinatie via onderwijs en jeugdorganisaties, de dagelijkse aanwezigheid van de geheime dienst de Stasi, maar ook over ‘ostalgie’, het heimwee naar de zekerheden van een dictatuur.Behalve dat zo’n gesprek de stof verlevendigt, zijn er ook mooie aan-knopingspunten tot het bespreken

van grote actuele thema’s zoals: het belang van (internet)privacy, wat te doen met het onbehagen van grote groepen ontevreden burgers en het belang van de democratische recht-staat. Zo wordt geschiedenis actueel en direct voelbaar.

ProfielwerkstukkenDe buitenwereld binnen halen, dat is mooi, maar hoe uitdagend is het als je die buitenwereld in kunt, en daar leren en doen kunt combineren? We zagen daar een mooie kans voor binnen de profielwerkstukken.

Een aantal leerlingen heeft een opdracht gekregen van instellin-gen in Den Bosch. Eén daarvan was de Muzerije, centrum voor kunst en cultuur in Den Bosch. Zij wilde

4

>

vervolg Ondernemingszin is er volop

graag weten hoe zij jongeren beter kan bereiken. Met name was de vraag: hoe kunnen we jongeren benaderen voor het project ‘Studio 073’, waarin de jeugd de ruimte krijgt om zelf te bepalen welke culturele activiteiten er worden georganiseerd in de stad.

Marit en Carmen gingen met deze vraag aan de slag. Na een theoretische verkenning en heel veel bezoeken aan de Muzerije, waarin ze zelf deel werden van de ‘crew’ van Studio 073, kwamen ze met een advies. Omdat de leerlingen constateerden, dat alle door hen geïnterviewden nog nooit van het project hadden gehoord, adviseerden ze een actievere en professionelere

insteek op sociale media, met name op Instagram. Daarnaast zou de Muzerije zich veel meer moeten laten horen op scholen en in het centrum van de stad. In het profielwerkstuk geven de leerlingen daar aanbevelingen voor.

Natuurlijk is het geen advies van een professioneel adviesbureau en zijn de leerlingen nog beginnend in hun onderzoekstechniek, maar wat wordt er veel geleerd’.

Dat vinden Marit en Carmen ook: ‘Toen we begonnen met dit onderwerp vonden we het best spannend. We wisten niet precies wat we moesten verwachten omdat alles onbekend was voor ons en

we er niet vertrouwd mee waren. Omdat we zelf nooit veel met cultuur gedaan hebben, was het compleet nieuw. De afgelopen tijd was zeer verrassend, leerzaam, maar ook moeilijk. We hebben veel nieuwe mensen ontmoet en zijn echt anders gaan kijken naar de Muzerije’. MvK: ‘Kortom: de buitenwereld binnen-halen in school of buiten de school een nieuwe omgeving aanbieden, dat is de uitdaging voor ons als projectgroep. We gaan door met het verzamelen van contacten voor gastlessen, projecten en profielwerkstukken. Mochten er ouders, collega’s of leerlingen zijn, die daarin willen aansluiten, we staan er open voor!’ m.vankerkhoven@pierson.nl (CM)

Een pop-up restaurant als profielwerkstukmet een exclusief viergangendiner voor 44 gasten

Jelle, Bas en Quenten hadden geen zin in een standaard profielwerkstuk en wilden zichzelf uitdagen, een bijzonder stel. In havo 4 waren zij voortijdig klaar met de leerstof voor economie. Toen is in overleg met de docent economie het idee ontstaan om een onderneming te starten en daarin een (luxe) diner te organiseren voor ouders.

Na maanden voorbereiding, goedkeuring van directie en startkapitaal van onze schoolaccountant

hebben Jelle, Bas en Quenten gezorgd voor een heerlijke culinaire avond in de Gruyter Fabriek.

Ze zijn met verschillende partijen een samenwerking aangegaan voor hun restaurant. Zo kregen

ze het voor elkaar dat zij kosteloos gebruik mochten maken van de Gruyter fabriek, hebben ze gratis ‘culinaire kroketten’

geregeld van ‘ome Bobs kroketten’ en is het menu samengesteld en bereid in samenwerking met (voormalig) sterrenchef Ton

Verhaar en diens side-kick Eric Bol.

De bediening bestond uit oud-leerlingen en vrienden die een steentje wilden bijdragen aan de onderneming en ook familie

hielp mee, zoals bijvoorbeeld het broertje van Quenten die de afwas deed.

Alles klopte aan de avond: de ambiance, de gastvrijheid en (bovenal) de heerlijke gerechten. De jongens hebben na alle

kosten (en terugbetaling van de lening zonder interest) uiteindelijk ruim 375 Euro winst opgehaald voor ‘The Ocean Cleanup’.

We zijn trots op deze ondernemende leerlingen.

Ergün Baser, docent economie

Anke de Haan gaf in haar presentatie treffende voorbeelden van het leven van de

DDR. Er was een beperkt aanbod van consumptiegoederen: een kiwi leerde zij pas

kennen na de ‘Wende’ en chocolade kwam uit pakketten van familie uit het Westen.

Ze vertelde over de verplichte parades op 1 mei en over de alom aanwezigheid

van de Stasi en het mogelijke verklikken van buren en familieleden: ‘Wij keken wel

naar tv zenders uit het Westen, maar spraken er nooit over met anderen’. Op de

laatste vraag van een leerling hoe zij in Nederland terecht was gekomen kwam een

mooi afsluitend antwoord namelijk: ‘De liefde, die gelukkig geen grenzen kent…’.

Tim Otgens, uit havo 5:‘Het was echt een vet verhaal. Het geeft meer diepgang aan

de examenstof. Ik vond vooral intrigerend, hoe indoctrinatie werkt en hoe je daar met afstand naar kunt kijken, maar dat het altijd een deel van jouw leven zal blijven. Anke de Haan heeft haar jeugd als prettig beleefd, hoewel ze er nu anders naar kijkt. Dat dubbele is heel interessant!’

5

Hoe staat het met de onderwijsontwikkeling?Tijdens de onderwijsontwikkeldagen wordt nog steeds hard gewerkt en langzaam maar zeker beginnen de contouren van het nieuwe schooljaar vorm te krijgen.

Waar gaat het om?In de gesprekken die we over ons onderwijs voeren, gaat het altijd om de vraag wat goed en toekomstbestendig onderwijs is. Leerlingen moeten kunnen ontwikkelen als persoon en als toekomstig wereldburger. In deze tijd van snelle veranderingen is het belangrijk, dat je weet hoe je daar op in kunt spelen, hoe je zelf kunt leren. Dat geldt voor het leerproces in school, dat geldt voor het kunnen samenwerken met anderen en voor het zelfstandig kunnen handelen buiten school.Helder is dat, hoe meer ruimte leerlingen in hun leerproces krijgen om hun eigen talenten te ontwikkelen, om zichzelf beter te leren kennen, om eigen keuzes te mogen maken, hoe groter hun motivatie is. Zo kunnen ze uitgroeien tot zelfstandige mensen die zich verhouden tot anderen en tot de wereld.

Basisprogramma met V-uren voor de onderbouwDie ruimte willen we in ons curriculum bieden. Het komend jaar volgen alle leerlingen in de onderbouw een verplicht basisprogramma, dat twee derde deel van de tijd bestrijkt volgens de huidige lessentabel. Dat programma wordt gevolgd met de eigen klas en is voor iedereen hetzelfde. De verplichte leerlijn is daarmee gewaarborgd.In de resterende een derde tijd zijn er dagelijks V-uren, waarin leerlingen de stof nog eens kunnen herhalen, als de leerdoelen nog niet gehaald zijn (Versterken) of er verder in kunnen duiken, als de basis staat (Verdiepen). Zo zullen er meer individuele programma’s ontstaan.In de eerste periode zullen leerlingen de V-uren in hun eigen klas volgen. Lopende het jaar kan het zijn, dat leerlingen tijdens de V-uren afhankelijk van hun behoefte om te versterken of te verdiepen samen worden gebracht in een lesgroep die hierop gericht is.

Start met ruimte voor coachingAls het leren meer toegespitst wordt op de persoon, vraagt dat ook meer coaching en reflectie van de leerlingen, want we zien hen graag aan het stuur van hun eigen leerproces. Ook daar willen we meer ruimte voor.Het lesrooster begint volgend jaar schoolbreed met een klein half uur ruimte voor coaching en begeleiding van leerlingen.

Dit kan geplande tijd met de klas zijn, als onderdeel van de lessentabel, zoals een mentoruur. De tijd kan ook gebruikt worden als 'fysieke mogelijkheid' voor mentoren en leerlin-gen om elkaar te ontmoeten. Daarna starten de lessen.

Drie trimesters, drie schakelwekenHet schooljaar wordt ingedeeld in 3 trimesters, die eindigen met een schakelweek. Daarin blijven mogelijkheden voor projecten en excursies bestaan. Elk trimester bestaat uit twee blokken van 6 weken. Na elke 6 weken wordt opnieuw gekeken welke V-uren een leerling gaat volgen.

MeedenkenTijdens de vervolgavond op de eerste meedenktank voor ouders en leerlingen wordt het nieuwe model voorgelegd en besproken. U heeft daarvoor al eerder een uitnodiging ont-vangen. U en uw kind zijn van harte welkom op donderdag 6 juni aanstaande om 19.00 uur. (CM)

6

Lief dagboek,Dit afgelopen schooljaar heb ik veel van mijn eigen (ietwat onbenullige) acties geleerd. Zo kan spieken niet door de beugel, zeggen leraren niet voor niets ‘oefenen, oefenen, oefenen’ en is studeren in een bibliotheek de sleutel tot succes. Ik dacht hierdoor zeker te weten dat ik met mijn nieuw opgedane kennis wel klaar zou zijn voor mijn examens maar zelfs luttele weken voor de examens zijn er kennelijk nog cruciale leermomenten.

Uiteraard heb ik deze openbaringen maar meteen voor mezelf op een rijtje gezet: 1. Zorg voor voldoende speling in je planning. Zo hoef je na zo’n ongeveer 14 uur aan een stuk

Koningsdag gevierd te hebben, de volgende dag niet per se voor vier vakken te leren met een kater maar kan je dit zonder zorgen verplaatsen naar een dag waarop je je weer als herboren voelt.

2. Ga alsjeblieft op tijd naar de bibliotheek om te leren. Rond de examentijd loop je het risico, dat na 11 uur in de ochtend het laatste vrije plekje is ingenomen door de lokale vagebond die koffie komt drinken.

3. Zorg, dat je je slaapritme op peil houdt. Je hoeft dan wellicht niet verplicht naar school in de drie weken voor je examens, dat betekent nog niet dat je elke dag tot 12 uur in je nest kan blijven liggen rondwentelen. Hierdoor word je alleen maar lamlendig en dat bevordert het leren bepaald niet. Daar komt bij, dat de kans dan aanzienlijk groot is dat je je verslaapt, als je voor je eerste examen wél weer gewoon om 7 uur je bedje uit moet rollen.

4. Zorg ervoor dat je iedere dag genoeg lichaamsbeweging krijgt. En niet alleen van het op en neer fietsen tussen huis en bibliotheek. Ga in de ochtend of avond simpelweg eens een rondje (hard)lopen. Uit onderzoek blijkt, dat het niet alleen goed is voor je concentratie-vermogen maar dat je de stof die je hebt geleerd op deze manier ook beter kunt onthouden. En met ontzettend veel geluk kun je bij je ochtendwandeling bij de Bossche Broek zelfs meneer Den Otter treffen. Ik noem dat graag een win-winsituatie.

Hopelijk niet tot de volgende aflevering, lief examendagboek. Dat zou namelijk betekenen dat ik na al deze wijze tips nogsteeds niet heb weten te slagen.

Sien

Ook dit jaar startte een nieuwe examenlichting en voor sommige leerlingen bleef het spannend. Sien uit Atheneum 6 hield dit schooljaar voor ons een examendagboek bij en in dit laatste deel vertelt zij weer over de dingen die haar opvielen.

Examendagboek 3.0

7

Vastentijd‘Vasten’ is voor veel jongeren een lastig concept. Ze weten wel ongeveer wat het is (‘Dat is toch met de Ramadan, en zo?’) maar dat er ook binnen het Christendom een vastentraditie bestaat, weet vaak zelfs de doorgewinterde Oeteldonkse carnavalsvierder niet. Tegelijkertijd zijn veel jongeren wel bezig met hun plek in de wereld en het zoeken naar manieren om hun steentje bij te dragen. Een mooie gelegenheid om als school de vastentijd aan te kaarten. Vasten is immers meer dan ‘gewoon niet eten’.

Docent Levensbeschouwing en initiatiefnemer Marieke Smit vertelt: ‘We wilden de manier waarop we binnen de school naar de vasten kijken nieuw leven inblazen. Je merkt aan de leerlingen dat maatschappelijke kwesties als het klimaat hen bezighouden. Op landelijk niveau gebeurt er ook steeds meer – denk aan de klimaatmars – en het leek ons goed om hierbij aan te sluiten’. Het project draait dan ook niet zozeer om traditioneel vasten, maar om keuzes maken. MS: ‘Het is leuk om met leerlingen aan de slag te gaan, om te kijken welke invloed hun keuze heeft op de wereld. Winkel je bij de Primark, ook als je weet dat je t-shirt misschien wel voor een prikkie door kinderhandjes in elkaar is gezet? Of koop je duurdere maar wel verantwoorde kleding? Kun je af en toe vlees laten staan, wetende dat dat beter is voor het milieu?’ Ze benadrukt dat veel leerlingen niet in de gaten hebben dat je niet meteen de barricades op hoeft, maar dat je ook met kleine dingen je steentje bij kunt dragen.

Met die gedachte in het achterhoofd werd er tijdens de vastenperiode elke dag op een andere manier aandacht besteed aan dit thema. Op maandag waren er de stiltelunches: hoe is het om met elkaar te eten zonder te praten, te appen of te lachen? Op dinsdag startten we de dagopening met een dilemma. Wat doe je bijvoorbeeld als je besloten hebt om één dag in de week vegetarisch te eten, maar uitgerekend op die dag je vrienden naar de McDonalds gaan: ga je mee of niet? Op woensdag stond een inspirerend persoon centraal. Denk bijvoorbeeld aan Greta Thunberg, het Zweedse meisje dat in haar eentje een staking hield bij het Zweedse parlement om aandacht te vragen voor klimaatverandering. Op donderdagen gebruikten we fragmenten van documentaires, allemaal te zien op Netflix, als aanleiding voor een gesprek. Vrijdag werd in de kantine een vegetarische vrijdag. MS: ‘De catering was meteen enthousiast over het idee en serveerde die dag broodjes geitenkaas in plaats van kip’.

Veel maatschappelijke thema’s liggen de leerlingen na aan het hart. Maar krijg je ze op deze manier allemaal mee? MS: ‘Het animo voor de projecten is wisselend, maar je merkt dat het leerlingen wel aan het denken zet. Misschien niet meteen, maar als je met hen praat, merk je dat het vaak toch blijft hangen. Sommige leerlingen vinden het maar niets, ze missen op vrijdag hun worstenbroodje in de kantine. Anderen pakken gewoon wat er ligt. Hun valt het niet eens op…’ De stiltelunches zijn voor veel leerlingen nog wat spannend. Toch komt er een groepje meisjes uit havo 3 kijken. Het wordt uiteindelijk geen stiltelunch, maar, tot hun verbazing, een goed gesprek over vergeving. ‘Mevrouw’, zegt er een bij vertrek,’het was wel diep, hè?’ (MW)

8

Wat doe je allemaal hier in het OLC?Ik ben hier op maandag en dinsdag en elk lesuur doe ik sowieso de aanwezigheidscontrole. Ik roep de namen af van de leerlingen die zich hebben ingeschreven (en als het vol is, zijn dat zo’n tachtig leerlingen), ik noteer de absenten in Magister, leen laptops uit en controleer of iedereen wel aan het werk is. Dat betekent dus ook, dat je moet kijken of leerlingen niet op hun telefoon bezig zijn. En natuurlijk is er ook tijd om hier en daar eens een praatje te maken. Ik heb nu een heel andere rol dan toen ik nog voor de klas stond en het valt me nu meer op dan toen, dat de leerlingen hier zo aardig zijn.

Welke kwaliteiten komen hier goed van pas?Je moet niet te streng willen zijn en het gesprek met de leerlingen aan kunnen gaan. Nu in de examentijd probeer ik af en toe de druk van de ketel te halen door een spelletje te spelen met kinderen die even in de stress zitten. Elke dag hier is verrassend, soms heel leuk en soms ook verdrietig en daar kan ik allebei in delen. Ik maak hier ook veel mooie momenten mee, zoals mijn verjaardag waarop ik door leerlingen werd toegezongen. Of die keer, dat een leerling te laat kwam en ik als eerste te horen kreeg dat dat kwam omdat hij zijn rijbewijs had gehaald. Of die dag, dat er een jongen achter me aan fietste en mijn regenpak kwam brengen, omdat ik niet in de gaten had, dat die van mijn fiets was gevallen. Kortom: ik heb het hier erg naar mijn zin. Ik ben nu zestig jaar en wil hier zeker blijven werken tot aan mijn pensioen maar liever nog langer! (KP)

Als leerling en ouder kom je natuurlijk het meest in contact met docenten maar schooltje spelen doe je met z’n allen en ook achter de schermen zijn er veel mensen werkzaam, die we in deze rubriek graag eens in de schijnwerpers zetten. Een van hen is Els Lemmens, toezichthouder in het OLC voor de Havo en Atheneum bovenbouw.

Waar kennen collega’s je van en waar kennen leerlingen je van?Twintig jaar geleden ben ik hier begonnen als docent geschiede-nis maar na 7½ jaar sloeg met Kerst het noodlot toe: ik werd getroffen door een CVA, lag vier dagen in coma en daarna begon een lange weg van revalideren. Ongeveer een jaar daarna kon ik weer gaan denken over een terugkeer op school, ook al kon ik toen nog steeds niet goed praten. Ik wilde heel graag terug naar het Piersoncollege om de mensen die hier werken en om de leerlingen. Van hen kreeg ik de eerste dagen ook echt heel lieve reacties.

Els Lemmens

Wie is die mevrouw?

9

Uiteraard staan onze leerlingen er niet alleen voor als het aankomt op studiekeuze. Vanuit het decanaat zijn Nelly van Lith en Malou Hoek er om de leerlingen bij te staan.

NvL: ‘Het wisselt erg hoe leerlingen met studiekeuze omgaan. Sommigen zoeken alles tot in detail uit en kijken precies naar de inhoudelijke verschillen tussen opleidingen, bijvoorbeeld of je al in je eerste jaar stage kunt lopen, welke onderwijsvorm er gehanteerd wordt en of een buitenlandstage een optie is. Anderen zijn pragmatischer: is het collegegeld niet te hoog? Is de reisafstand behapbaar?’

Bij die laatste vraag is het opvallend dat vmbo- en havo-leerlingen het dicht bij huis houden, terwijl vwo’ers uitzwermen over het land. Van alle vmbo-leerlingen gaat zo’n 80% naar het Koning Willem I- College, de rest gaat voornamelijk naar Eindhoven, Boxtel, Tilburg of Oss. Ook op de havo gaat de meerderheid voor Avans of Fontys in Den Bosch, Eindhoven of Tilburg. Vwo’ers kijken minder naar reisafstand en verdelen zich vrij gelijkmatig over heel Nederland.

Veel leerlingen hebben wel een idee over de richting die ze op willen, anderen zien door de bomen het

bos niet meer. NvL: ‘Met de laatsten nemen we een persoonlijkheidstest af om te kijken welke opleidingen en beroepen bij hen kunnen passen. Twijfelen is niet erg, het heeft ook zijn voordelen. Je kunt je blind staren op je ideale opleiding om er vervolgens achter te komen dat die toch niet bij je past. Studiekeuze kan ook per jaargang wisselen. ‘Vorig jaar zagen we bijvoorbeeld veel interesse in studies op het gebied van klimaat en duurzaamheid.’

Dit jaar lijkt de nadruk te liggen op economische opleidingen. Zowel op het vmbo als op de havo kiest circa één derde van alle examenkandidaten voor een economisch-financiële opleiding. Ook op het vwo zijn economische oplei-dingen in trek – ongeveer een kwart kiest hiervoor. Op plekken twee en drie staan – met enige afstand – medi-sche en technische opleidingen: van verpleegkunde tot technische genees-kunde en van industrial design tot automotive. Ook aspecten als salaris en werkgelegenheid zijn soms lastig te beoordelen. Zo is het startsalaris van een tandarts uitstekend, maar de baan-zekerheid is niet groot. NvL: ‘Het is niet bepaald eenvoudig om alle factoren af te wegen en dan ook nog in de gaten te houden dat je iets kiest wat je ook écht leuk vindt’. Daar komt nog eens

bij dat veel opleidingen een intensief selectietraject hebben. Het ouderwetse lotingssysteem komt nog maar weinig voor, en daarvoor in de plaats zijn moti-vatiebrieven, cijferlijsten van de vierde en vijfde klassen, toelatingsexamens en sollicitatiegesprekken gekomen. Dit is vaak een pittig traject.’ Uiteraard kan het veel teleurstelling opleveren, als je niet wordt toegelaten. En wat doe je als je écht niet weet wat je wil gaan studeren? Op het vmbo lijken leerlingen minder moeite te hebben met het doorhakken van knopen, maar een tussenjaar staat voor veel leerlingen op de havo (11) en het vwo (14) op de planning. Van een aantal havisten nemen we überhaupt geen afscheid; vijf van hen zien we volgend jaar terug op het vwo.

NvL: ‘Soms hangt de studiekeuze als een zwaard van Damocles boven het hoofd van leerlingen. Ze hebben het gevoel dat een verkeerde keuze ramp-zalig zal zijn, en dat er maar één juiste opleiding voor hen is. Natuurlijk is het vervelend als je er tijdens je eerste jaar achter komt dat een opleiding niet bij je past, maar het is niet het einde van de wereld. Je kunt doorstromen, zijdelings instromen, werk zoeken, cursussen volgen, promotie maken. De meeste mensen komen toch wel terecht waar ze horen, linksom of rechtsom…’ (MW)

Studiekeuze op de Pierson, een hele ondernemingNa vier, vijf, zes jaar zwoegen op aardrijkskunde, inge-wikkelde wiskundeformules en met penseelkramp in je handen bij kunstvak is daar het eindexamen en, voor het overgrote deel van alle leerlingen, een diploma als belo-ning. Maar dan ben je er nog niet… De vraag ‘wat wil je later worden?’ was wellicht eenvoudiger te beantwoor-den toen je vijf jaar was en voornamelijk brandweerman wilde worden, de studiekeuze nu is reuze! Iets econo-misch, dat is fijn, maar ga je voor International Business Administration, Accountancy, Econometrie? En doe je dat in Amsterdam, Tilburg, of toch gezellig maar in Den Bosch? Wil je überhaupt gaan studeren? Hoe hak je die knopen door? Wat gaat de Piersonpopulatie doen, post-diploma?

10

De school uit

DE HANNOVER MESSE CHALLENGEEen tijdje geleden kregen wij de vraag of wij het leuk zouden vinden om deel te nemen aan de Hannover Messe Challenge. Met veel plezier hebben Lauren, Faye en ik hieraan deelgenomen!De Hannover Messe Challenge is een tweedaags evenement georganiseerd voor scholieren om kennis te maken met technologie. Waarbij de eerste dag een oriëntatiedag is met lezingen en workshops en de tweede dag een bezoek aan de Hannover Messe bevat, de grootste technologiebeurs van Europa.

Via Utrecht gingen we met de bus naar Twente. Bij aankomst werden we muzikaal welkom geheten door de studentenfanfare van de UTwente. De wat vermoeide sfeer werd ineens feestelijk. Zo feestelijk dat we spontaan begonnen te dansen.Tijdens deze oriëntatiedag hadden we een aantal prima rondleidingen en lezingen. Het hoogtepunt van de eerste dag was de voorstelling ‘Mind Games’ van Timon Krause. Hij hypnotiseerde mensen, speelde muziek en las/beïnvloedde onze gedachten. Hierna was het tijd om te slapen, wat ook nog wel een hoofdstuk op zichzelf verdient…

De volgende dag begon met een wake-up call van een student, waarna hij voor de zoveelste maal een overweldigend applaus kreeg (het was een running gag om constant voor hem te applaudisseren).Toen op weg naar het hoogtepunt: de Hannover Messe. We kregen een keycord met naam en University of Twente erop. Ja, bijna iedereen die we spraken, dacht dat we daar studeerden. Hierna op naar het VIP-programma, waar we werden toegesproken door Mona Keijzer, staatssecretaris Economische Zaken en Klimaat.De beurs zelf was ronduit vet, er was van alles te zien! Van helikop-terauto’s, tot Internet of Things, interactieve magazijnsystemen en hydraulische systemen. Wat we heel vet vonden waren de magazijn-robots: deze werken autonoom en verplaatsen voltallige rekken in magazijnen. De rekken die het minst gebruikt worden staan achterin de andere voorin. Verder waren er zeer veel robotarmen, ze hadden diverse taken: van Skittles sorteren tot lassen. Eigenlijk was er net wat te weinig tijd om alles te bekijken, er zijn 30 hallen waarvan we er 5 echt hebben gezien.Al met al was het een super toffe ervaring! Bedankt meneer Vrouwenvelder en meneer Moorlag voor deze unieke kans!

Max van Grinsven, A5

BOB ROSS MAAR DAN BETERIeder jaar krijgen de kunstvak-leerlingen uit Atheneum 5 weer een prachtige en uitdagende klus te klaren: maak een schilderij in opdracht van een medewerker. Enige eis: er moet een persoon ten voeten uit op staan afgebeeld.

Met dat in het achterhoofd gaan de leerlingen in gesprek met de opdrachtgevers: welke stijl vind je mooi, van welke kleuren houd je wel en niet, wat wordt het formaat, wordt het symbolisch, realis-tisch, abstract? De gesprekken worden omgezet in vijf schetsen waaruit de opdrachtgever een keuze maakt en dan gaat het atelier op slot voor nieuwsgierige ogen. Een paar weken wordt er hard gewerkt, gelachen, gepraat met elkaar en de kunstvakdocent en soms een traantje gelaten om voor de deadline iets moois neer te zetten. En natuurlijk is het hartstikke spannend om iets te maken voor je leraar en daar ook nog een cijfer voor te krijgen! Op 9 april was de vernissage en werden de schilderijen feestelijk door de leerlingen overhan-digd aan de opdrachtgevers met bij elk werk een persoonlijk verhaal over het overwinnen van de problemen en de uiteindelijke trots op het resul-taat. Die trots was volledig terecht want veertien collega’s gingen met een stralende glimlach naar huis. Wat een talent en wat een mooi project! (KP)

11

VERDWALEN in RotterdamIn schakelweek 4 ging atheneum 3 een dag naar Rotterdam. Leerlingen hadden zich vooraf ingeschreven voor verschillende activiteiten: de ene leerling ging op rondvaart door Rotterdam en een ander ging naar het maritiem museum. Andere opties waren het mariniersmuseum en het natuurhistorisch museum. Na de rondleidingen was er natuurlijk ook nog wat vrije tijd in de stad. Voor de leerlingen was dit een geslaagde excursie!

De reacties van de meeste leerlingen waren positief. Euwe (14) uit A3B was in het natuurhistorisch museum: ’Ik vond het erg leuk en interessant. Het was niet heel groot maar heel leuk dat we achter de schermen mochten kijken waar normaal niemand mag komen, alleen stonk het daar wel een beetje’. Jasmijn (14) uit A3C maakte een rondvaart: ‘Het was leuk want je kwam met de boot langs alle mooie gebouwen en highlights van Rotterdam’.

Tijdens de vrije middag werd Rotterdam verkend. Iedereen trok zijn eigen plan, lunchen ergens in de stad of winkelen bij die leuke winkel. Uiteindelijk verzamelden we weer op het punt waar de buschauffeur ons had afgezet Een paar leerlingen wisten te verdwalen in het o, zo grote Rotterdam. Maar gelukkig is daar Google Maps en zijn we met een volle bus weer vertrokken, terug naar Den Bosch.

Teun de Jager, A3A

Streetwise NEXT levelAls ik op de fiets het parkeerterrein bij school opdraai, zie ik een grote bus van de ANWB. Die morgen hoorde ik nog de recente cijfers over verkeersveiligheid. Helaas zijn de slachtoffers in het verkeer ook het afgelopen jaar toegenomen. Een manier om dit aantal terug te brengen is verantwoord en sociaal gedrag in het verkeer.

Rondom en in de bus zijn onze tweedeklassers actief. In 3 lessen, waarin naast kennisoverdracht vooral ook het zelf beleven en ervaren centraal staat, denken zij na over hun eigen gedrag in het verkeer. Dat gebeurt met een voorlichting vanuit Prorail en in de bus met computerspelletjes ‘Kandatofkandatniet’, scootersimulatoren en een kennisquiz.

Met als doel dat zij, ook buiten het schoolplein streetwise hun weg in het verkeer vinden. (CM)

12

London baby!Je zou het niet zeggen maar school heeft ook zijn leuke kanten…. want je hoort niemand klagen over de recente reis naar London. Afgelopen winter heeft deze bekende reis weer plaatsgevonden en het was zeer geslaagd!

Op woensdagavond 13 februari vertrokken we naar de veerboot in Hoek van Holland en werden we verdeeld over de cabins van de boot. Op Valentijnsdag werden we gezellig in onze stapelbedjes gewekt met het liedje ´Don't worry, be happy en in die sfeer gingen we meteen naar Buckingham Palace, waar meneer Doedee (en een paar leerlingen) met veel geluk Queen Elizabeth heeft gespot. Goede start dus! Piccadilly Circus konden we natuurlijk niet laten liggen: het hemelse shop-paradijs was ideaal voor de hoeveelheid aanwezige meiden dus we werden losgelaten om daar ons ding te doen: winkelen!! Na een stevige maaltijd gingen we naar ‘Gillian Lynne Theatre’ waar de musical ‘School of Rock’ werd uitgevoerd. Een leuke en vrolijke musical, vooral heel bijzonder om te zien hoe de kinderen erin speelden.Na de discussies over wie in welk bed en kamer mocht slapen was er eindelijk rust! De volgende dag zagen we de Millennium Bridge oftewel de Harry Potter-brug zoals de meesten het noemden en werd koffie gedronken in de dichtstbijzijnde Starbucks. London is groot dus de beste manier om alles te kunnen zien is toch wel van bovenaf… London Eye!!! Na een half uurtje in de wachtrij tussen kinderen en vermoeide ouders, konden we het prachtige uitzicht bewonderen.Eenmaal beneden gingen we op souvenir-jacht en met volle winkeltassen volgden we daarna een Street Art Tour, die bijzonder mooi was. Er zijn wel wat blaren ontstaan en er werden wat schoenen gewisseld maar dat was het wel waard. Na een feestelijk diner bij Planet Hollywood, zijn we op de Tower Bridge geweest want die kun je natuurlijk niet missen. Leerlingen moesten zelfs van de docenten foto’s maken dus dan moet het wel een ‘must see’ zijn!De laatste dag bezochten we diverse musea; ik ging naar het Science Museum, waar van alles te zien en te doen was over wetenschap. We topten de dag af met nog wat winkeltijd en moesten daarna terug naar Nederland. Mét teleurstelling want het was niet normaal leuk!

Jenske Robberegt, havo 4

MUN staat voor Model United Nations en behelst een rollenspel, waarin honderden leerlingen uit verschillende landen debatteren over zeer uiteen-lopende problemen in de mondiale politiek. Op school werden die debatten al stevig voorbereid onder leiding van de docenten Engels, die de ingediende resoluties van de leerlingen finetune-den tot Haileybury-niveau. Eenmaal

daar begon het echte werk: strak in je (mantel)pak steun vergaren voor je resoluties, hopen dat je plan bespro-ken gaat worden in de ‘committees’, daar je plan vervolgens verdedigen en misschien wordt jouw resolutie zelfs aangenomen. Het was flink hard werken voor de leer-lingen, in flawless English bovendien

dus het was goed dat er ook aan de geestelijke verzorging werd gedacht: een verplichte dienst in de kapel op zondagochtend (waar Chaplain Briggs het ‘comfortably short’ zei te willen houden). De leerlingen zongen uit volle borst de hymnes mee, met dezelfde overtuiging waarmee de vorige avond nog ‘Brabant’ van Guus Meeuwis werd ingezet in de bus op weg naar de disco.

Bij gebrek aan fatsoenlijke bezems hebben we het zwerkbaltoernooi helaas verloren maar voor de rest was het delightful: een prachtgelegenheid om je Engels en je debatvaardigheden op te poetsen! (KP)

Harry Potter en de Verenigde NatiesOnze VMBO ’ers hadden hun MUN in Porto al achter de kiezen en eind maart was het de beurt aan de Havo- en Atheneum-bovenbouwers: met bus en boot naar de erg Britse en gekostumeerde upper class kostschool Haileybury College, om daar eens even aan de VN voor te doen hoe het nou écht moet.

13

Profielkeus havo 3:

#top #trots #vernieuwend‘Je snapt het pas, als je het zelf uit kunt leggen. En dat heb ik vanavond in de praktijk gezien.’ Het was een reactie van Onno Bult, een van de ouders op de profielvoorlichtings-avond van havo 3.

‘Na ontvangst met koffie en een korte aftrap in de klas werden we uitgenodigd naar het OLC te gaan. Daar zaten alle leerlingen klaar in groepjes en presenteerden ze zelf de verschillende keuzeprofielen aan de ouders. Daarbij kregen we per tafel en per profiel allerlei informatie over toekomstige sectoren en beroepen. We werden als ouders door de leerlingen uitgedaagd met stellingen en keuzes als: ‘Waar zouden we voor gaan, als we nu zouden mogen kiezen? En waarom? Ook was er uitleg over studielasturen en keuzemodules.

Vervolgens keerden we terug naar het klaslokaal waar een laatste groepje leerlingen ons ‘overhoorde’ met een Kahoot-quiz. Superleuk! En ook heel mooi om de leerlingen zo betrokken aan het stuur te zien. Doordat zij het ons als ouders uitleggen, weten en snappen zij zelf heel goed de verschillende keuzes en de impact ervan. De mentor hoefde er alleen maar ‘te zijn’, want de leerlingen deden het echt zelf en dat deden ze hartstikke goed!’ (CM)

In deze rubriek bespreken we een probleem vanuit verschillend perspectief.

Casus » Saar staat ’s ochtends voor haar kledingkast soms wel een kwartier te tobben over wat ze aan moet trekken naar school: iets makkelijks, iets om mee te imponeren, schoenen, tassen, accessoires? Bij wijze van 1 april-grap schreef de school een ontwerpwedstrijd uit voor een schooluniform. De reacties logen er niet om.

» Leerlingen uit Havo 4: ‘Oh, dat scheelt kleed- geld!’, ‘Geen stress meer ’s morgens: wat moet ik aan vandaag?’, ‘Dan wil ik wel keuze in soorten kleding, hemdjes, rokjes, trui…’, ‘Per leerjaar een eigen kleur!’, ‘Een hoodie, net als het gymshirt!’.

» Jolijn, docent maatschappijleer: De geschiedenis laat zien, dat uniformen niet altijd een goed idee zijn: kleding is een manier om je individualiteit uit te drukken. Soms kan of wil je dat niet met woorden en een uniform maakt ons dan precies wat het bete-kent: eenvormig.

» Meriam uit Atheneum 5: ‘Need I say more’.

» Het leerlingenstatuut: De leerling heeft het recht van vrijheid van kleding, met dien verstande dat de veiligheid niet in gevaar mag komen, dat de voortgang van het onderwijs niet belem-merd mag worden en dat de kleding naar algemeen aanvaarde maatstaven niet aanstootgevend is.

(KP)

EHBO

14

In beeld

Over de grenzen

Taalvaardigheid, onafhankelijkheid, creativiteit… Leren doe je niet alleen in

een klaslokaal, en daarom wordt op de Pierson regelmatig een excursie

naar binnen- en buitenland georganiseerd. Het voorjaar is hier bij uitstek

geschikt voor, en dus leerden onze leerlingen flamencodansen en zeilen,

en bekeken zij zowel de Tate Gallery als het Centre Pompidou. Waar was

de Pierson zoal de afgelopen tijd? (MW)

Amsterdam

Friesland

Ardennen

Parijs

LLeida

London

Haileybury

Düsseldorf

Oostenrijk

Legenda

15

De achterkant

column van Karin Polman

Gevraagd: vitamine D

16

Ik zat in de meivakantie eens even lekker wat linkse indoctrinatie voor te bereiden want in deze periode staat in Atheneum 4 politiek op het maatschappij-leer-programma dus dan doe ik altijd extra mijn best om van die leerlingen een stel mooie rooie rakkertjes te maken. In mijn zelfgebreide sokken zat ik op de vloer van mijn wooncommune, ik had net de geit gemolken en de pc opgeladen aan een fietsdynamo, henna in mijn haar, het Rode Boekje van Mao op schoot, Lilian Marijnissen aan de telefoon en brandnetelthee in mijn mok van de kringloopwinkel. (Dan heeft u nu meteen even een beeld van hoe wij er zoal bij liggen in de vakantie.) Ik was dus flink bezig toen mijn blik ineens viel op het NOS-bericht, dat een leidinggevende van ProDemos zijn machtsbeluste tengeltjes en andere lichaamsdelen niet van onder-geschikten af had weten te houden en er ook af en toe wat cocaïne tegenaan gooide.

ProDemos is het Huis voor Democratie en Rechts-staat, dat jaarlijks tienduizenden scholieren ontvangt om rondleidingen aan te geven op het Binnenhof in Den Haag. Ook wij gaan er elk jaar heen, omdat we het belangrijk vinden dat onze leerlingen niet alleen weten maar ook kunnen zien en ervaren, hoe we in Nederland een poging doen om op een transparante, rechtvaardige en democratische manier politiek te bedrijven. Machtsmisbruik en seksueel misbruik (die vaak in elkaars verlengde liggen) horen thuis in de afvoerputjes van de vuilnisbelten van de prehis-torie maar dat dit misbruik nu juist plaatsvond op deze plek, letterlijk op kruipafstand van waar Rutte wekelijks zijn ‘Gesprek met de minister-president’ opneemt, is misschien nog wel extra schrijnend. Democratisch, rechtvaardig en transparant: dat zijn natuurlijk compleet lege woorden als je vervol-gens probeert het hele verhaal onder het tapijt te vegen ‘ter bescherming van de slachtoffers’.

Als het om seksueel mis-bruik gaat, wordt men in Vrouwencafé Polman zo onderhand weer fan van het ouderwets middeleeuwse ‘naming en shaming’ want we merken aan alle kanten, dat het klaarblijkelijk moeilijk uit te roeien valt: als jongens al bij wijze van geuzenterm ‘hesjtek mie toe’ gaan blaten, nog voordat ze een poging tot aanranding doen, ben je toch echt op de verkeerde weg lijkt me.

Het past volgens mij in de sfeer van kil onbehagen waar we in terecht lijken te zijn gekomen: een land met gelukkige maar tóch ontevreden mensen van-wege hun gevoelige onderbuiken, waar we lekker puntjes willen scoren in politieke discussies, feiten en argumenten negeren, steeds meer de zondebok willen zoeken en slachtofferen, wetenschap bashen populairder lijkt dan Ajax en peuters weer ouder-wets gaan mazelen. Gooi het in een kweekbak, licht bemesten met commerciële tv, aanharken met social media en de fake news-agenda van boreale populis-ten groeit er als een tierelier.

En wat ga ik Atheneum 4 hier nou van meegeven? Buiten het feit, dat onze democratie leunt op mee-denkers en -doeners, sowieso dat ’s Neerlands Überboreaal lekker op z’n elitaire vleugel moet blij-ven liggen, snuivend aan z’n zakje lavendel en onder-tussen Moeilijke Woorden prevelend (‘Oikofobie…’, ‘geseculariseerd zondvloedgeloof’: kijk mama, met losse handen!…), dan doet ie tenminste alleen maar z’n pianootje pijn. (Ziet u nou hoe makkelijk dat is, links indoctrineren?) Over een paar weken gaan we weer met Atheneum 4 als vanouds naar ProDemos en daarna vitamine D slurpen in de zon op het Scheveningse strand: goed voor je ruggengraat om

rechtop te blijven staan in deze wereld en goed voor je tanden om flink mee van je af te kunnen bijten, mocht een machtsmisbruiker je onverhoeds wil-

len bepotelen. Ik wens u een mooie zomer met lieve mensen, goede

moed en veel vitamine D.

Karin Polman